پایین،گذر سقاخانه (نمایش نامه)

«پایین‌، گذر سقاخانه» اثری است درباره‌ی عشق و مردانگی. در این نمایشنامه ‌رادی از الگوی آشنای مثلث عشقی برای خلق یکی از متفاوت‌ترین و درعین‌حال زیباترین نمایشنامه‌های خود بهره گرفته است. در «پایین، ‌گذر سقاخانه» رادی به سراغ فضایی آشنا رفته که بدان بسیار پرداخته شده؛ اما کوشیده تصویری واقع‌گرایانه و پذیرفتنی از آن‌ها ارائه کند. به همین خاطر است که جنوب شهر به‌عنوان محل وقوع داستان این نمایشنامه و همچنین جاهل‌ها و ژیگول‌های آن با کلیشه‌هایی که در بسیاری از آثار تئاتر یا سینمای ایران شاهد بوده‌ایم متفاوت است. اما آنچه در این نمایشنامه حیرت‌انگیز می‌نماید، شناخت و تسلط اکبر رادی از این آدم‌ها، جغرافیای زیستی آن‌ها، زبانی که بدان سخن می‌گویند و قوانین نانوشته میان آن‌هاست. چنانکه «پایین، گذر سقاخانه» را به منبعی برای رجوع به خرده‌فرهنگ‌هایی فراموش بدل کرده است. از همین رو خواننده‌ی نمایشنامه‌ی حاضر، با اثری جاهلی و یا نمایشنامه‌ای لمپنی روبه‌رو نیست، بلکه اثری را در اختیار دارد که هم واجد ارزش هنری‌ست و هم ارزش جامعه‌شناختی. چراکه نویسنده توانسته پرداختی زنده از شخصیت‌ها، زبان و روابط میان آن‌ها ارائه کند. حتی شخصیت زن داستان نیز منفعل نیست و نقشی پویا و تاثیرگذار در شکل‌گیری درام از خود نشان می‌دهد. داستان از این قرار است: طاهر و فری، دو کشتی‌گیر هم‌محله که از قدیم هم رفیق هستند و هم رقیب، هردو به پری، دختر مقبول فردی متمول در این محله دل می‌بازند. طاهر وقتی از عشق فری آگاه می‌شود خیالش را راحت می‌کند که علاقه‌ای به پری ندارد. این درحالی است که پری، مهرِ طاهر را در دل دارد و آشکارا نیز این علاقه را به او بروز می‌دهد. بااینکه طاهر دست رد به سینه پری می‌زند، اما اتفاق‌هایی در محله رخ می‌دهد که طاهر و فری را روبه‌روی هم قرار می‌دهد و....