تانگوی تخم مرغ داغ (نمایش نامه)

کارنامه‌ی نمایشی اکبر رادی آن‌قدر پروپیمان و متنوع است که اگر از علاقه‌مندان ادبیات نمایشی باشید؛ کار باب طبع خودتان را حتما می‌توانید پیدا کنید. «تانگوی تخم‌مرغ داغ» یکی از چخوفی‌ترین آثار به‌جای‌مانده از اکبر رادی است. به‌خصوص از منظر سادگی خط داستان و در عوض پیچیدگی موقعیت‌هایی که شخصیت‌های نمایش در آن قرار دارند. از همین روست که بیشتر از خط سیر حرکتی داستان درام، شخصیت‌های حاضر در آن هستند که اهمیت پیدا کرده‌اند. رادی سعی کرده هریک از شخصیت‌های نمایش، طیفی از آدم‌های جامعه را نمایندگی کنند و با تمرکز روی آن‌ها و موقعیت‌های انسانی نمایش در واقع از معضلاتی سخن به میان بیاورد که برای مخاطبان نیز آشناست. «تانگوی تخم مرغ داغ» اثری داستان‌محور نیست، درام بر محور شخصیت‌ها و با حرکتی درونی پیش می‌رود و رادی آن را بستری برای نشان‌دادن تقابل آشنای سنت و مدرنیته قرار داده است صحنه‌ی اصلی نمایش خانه‌‌ای‌ست که در آن دو خانواده زندگی می‌کنند، یکی صاحبخانه ‌است و دیگری مستاجر. البته بحث مالک و مستاجر در این نمایش مطرح نیست، بلکه بیشتر قرارگرفتن دو خانواده در کنار هم و روابط میان خانواده‌ها و خاصه افراد این خانواده مورد نظر نویسنده بوده است. داستان در سال‌های پیش از انقلاب می‌گذرد، از این نظر نمایش از یک فضای گرم و نوستالژیک برخوردار است که حال‌وهوای آن روزگار و زندگی آدم‌های معمولی و سطح پایین جامعه را بازتاب می‌دهد. موسی (صاحبخانه) در این نمایش نماد نسل قدیم، سنت و به‌ویژه پدرسالاری حاکم بر جامعه ایرانی است. فرزندان خانواده هریک طیفی از آدم‌های نسل جدید را نمایندگی می‌کنند. حسین به‌دلیل همراهی با سنت‌ها مقبول پدر و مادر است. حسن اما تحصیل‌کرده است و مدام با والدین در چالش است و نه‌تنها از او دل خوشی ندارند بلکه به‌دلیل عقایدش او را همچون بیگانه‌ای می‌بیند. شکوه معلم است اما متجدد و امروزی و... نمایش از جایی آغاز می‌شود که خبر خودکشی حسن، دیگر پسر خانواده که در برابر پدر عصیان کرده و خانه را ترک کرده بود، به گوش می‌رسد.