صیادان

«صیادان» یکی از پرمایه‌ترین آثار اکبر رادی است. نمایشنامه‌ای در ده پرده با شخصیت‌های اصلی و فرعی بسیار و خط داستانی پررنگی که مخاطب را به‌خوبی تا انتها با خود همراه می‌کند. رادی در این نمایشنامه که در جغرافیای زنده و پرجنب‌وجوش شمال کشور اتفاق می‌افتد، زندگی دشوار و توام با فقر صیادان را دستمایه قرار داده که به‌سختی روزگار می‌گذرانند. این درام قدرت خود را از تقابل نیروهای رقیب هم می‌گیرد؛ هم آنجاکه در یک سو صیادان قرار دارند و در سوی دیگر صاحبان سرمایه و هم آنجا که دو شخصیت اصلی نمایش ایوب و یعقوب، به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. داستان از این قرار است که اغلب صیادان، ساعات بیکاری خود را در میخانه می‌گذرانند. رامیار، صاحب شرکت صید ماهی، باشگاهی ورزشی راه‌اندازی می‌کند تا صیادان به جای آنکه وقت و پول خود را در میخانه به هدر بدهند، با ورزش در باشگاه سرگرم شوند. بااین‌حال صیادان چندان به این مسئله خوش‌بین نیستند. به‌خصوص که یعقوب، یکی از صیادان شناخته‌شده‌ی منطقه، با این ماجرا همراهی نمی‌کند. او معتقد است که صاحب شرکت نه از سر دلسوزی برای صیادان که برای بالابردن توان آن‌ها و به‌خدمت‌گرفتن آن در جهت منافع خود، این باشگاه را افتتاح کرده‌اند. این درحالی‌ست که اصل مشکل یعقوب، گمارده‌شدن رقیب دیرینه‌اش ایوب، به سمت سرپرستی باشگاه است. ایوب که در میان همکارانش محبوبیت بیشتری دارد، آن‌ها را تشویق می‌کند در باشگاه حاضر شوند. چندی بعد صاحب شرکت (رامیار)، یک تعاونی برای صیادان نیز ایجاد می‌کند و دوباره ایوب را به سرپرستی آنجا می‌گمارد. یعقوب سرناسازگاری گذاشته و در این مسیر به تحریک دیگر کارگران هم می‌پردازد و رفته‌رفته چالش میان صیادان و شرکت و همچنین ایوب و یعقوب بالا می‌گیرد و... رادی در این نمایشنامه به شکلی نمادین به نقد جامعه‌ی پیرامون خود و مناسبات سیاسی و اجتماعی جریان‌هایی می‌پردازد که سودمندی یا ناسودمندی آن‌ها تحت‌الشعاع حرکت‌های نادرستی که برای بیرون‌بردن یکدیگر از میدان به کار می‌برند، قرار می‌گیرد.