شب روی سنگفرش خیس

«شب روی سنگفرش خیس» به‌عنوان یکی از آثار شاخص کارنامه‌ی اکبر رادی، بازتاب‌دهنده‌ی مسئله‌ی عدالت و عدالت‌جویی‌است. مسئله‌ای که یکی از دغدغه‌های دیرینه در آثار اکبر رادی است، به‌خصوص که در جامعه‌ی پیرامون نویسنده، عدالت هیچ‌گاه اصلی نهادینه‌شده در باورهای اجتماعی، سیاسی و حتی خانوادگی نبوده است. شخصیت اصلی نمایش، غلامحسین مجلسی، یک استاد ادبیات بازنشسته‌‌ی دانشگاه است. دو سال است که همسرش از او جدا شده و بعد از گرفتن بخش اصلی اموال او به‌عنوان مهریه، کشور را ترک کرده است. حالا مجلسی و دو دخترش در آپارتمانی اجاره‌ای زندگی دشواری دارند. یکی از دختران او که شوهرش را در اثر بیماری از دست داده، درگیر بازپرداخت هزینه‌های سنگین بازمانده از بیماری اوست. نمایش با اتفاقی خوشحال‌کننده برای مجلسی آغاز می‌شود، او برای تدریس در دانشگاه دوباره دعوت می‌شود. اما کمی بعد طلبکار دخترش برای مطالبه بدهی به سراغ آن‌ها آمده و ضرب‌العجلی برای بازپرداخت بدهی تعیین می‌کند. مجلسی برای پرداخت بدهی تصمیم به فروش فرشی ابریشمی می‌گیرد؛ اما برادرزاده‌ی همسرش از راه رسیده و با ارائه‌ی سندی فرش ابریشم را از آن خود می‌داند و... این نمایشنامه دردنامه‌ی افولی انسانی‌ست؛ افول استاد دانشگاهی که همانند اغلب فرهیختگان این دیار در واقع قربانی مناسبات بیمارگونه و ناهنجاری است که آدم‌ها را در برگرفته است. هرچه نمایش پیش می‌رود مجلسی به جای رهایی از شرایطی که در آن گرفتار آمده بیشتر در معضلات پیرامونش فرو می‌رود. درام با منطق علی و معلولی قدرتمندانه‌ای پیش می‌رود و مخاطب را نیز با خود همراه می‌کند. فضای نمایش واقع‌گرایانه و شخصیت‌ها نیز از پرورش‌یافته‌ترین نمونه‌های آثار رادی هستند که هریک طیفی از آدم‌های جامعه را نمایندگی می‌کنند. مجلسی اگرچه در این نمایش یک قربانی‌‌ست اما به‌عنوان فردی از یک جامعه‌ی مردسالار، با نگاهی مردسالارانه به پیرامون خود می‌نگرد.