«درمان سندرم خودویرانگری» با زیرعنوان به نشخوار فکری پایان دهید، اضطراب و خودکم‌بینی را رها کنید و بپذیرید که واقعاً چه کسی هستید اثر سِرِنا چو در انتشارات ذهن‌آویز منتشر شد.
گاهی در اوج موفقیت، درحالی‌که دیگران ما را تحسین می‌کنند و به توانایی‌هایمان ایمان دارند، در درون خود صدایی آرام می‌شنویم که می‌گوید: «شاید من واقعاً به اندازه‌ای که فکر می‌کنند خوب نیستم... شاید فقط خوش‌شانس بودم.» این همان صدای آشنای ذهنی است که بسیاری از افراد موفق دنیا با آن درگیرند؛ حسی ناپیدا اما فرساینده به نام «سندرم خودویرانگری». کتاب درمان سندرم خودویرانگری دقیقاً برای خاموش کردن همین صدا نوشته شده است؛ کتابی که با زبانی صمیمی و رویکردی عمیق، به ما می‌آموزد چگونه از تردیدها، اضطراب‌ها و بیش‌فکری‌های بی‌پایان رها شویم و با خودِ واقعی‌مان آشتی کنیم.
سرنا چو، مربی تحول فردی با بیش از 25 سال تجربه، خود نیز زمانی با این احساس دست‌و‌پنجه نرم کرده و از همین تجربه‌ی شخصی الهام گرفته تا اثری خلق کند که بیش از یک کتاب است؛ درواقع یک کارگاه تمام‌عیار رشد فردی است. او در این اثر، به جای شعارهای انگیزشی یا تکرار جملات مثبت، خواننده را به سفری درونی دعوت می‌کند تا ریشه‌های باورهای محدودکننده و الگوهای ذهنی نادرستی را که باعث خودتردیدی می‌شوند، شناسایی و رها کند. این کتاب مانند یک کارگاه شخصی طراحی شده است؛ با بیش از 23 تمرین عملی، فایل‌های صوتی راهنما، کاربرگ‌ها و صفحات ژورنال که مطالعه را از سطح فهم ذهنی به تجربه‌ای ملموس و تأثیرگذار در زندگی روزمره تبدیل می‌کند.

سِرِنا چو

اگر از بیرون فردی موفق و توانمند به نظر می‌رسی، اما در درون همواره نگران اشتباه، قضاوت دیگران یا «برملا شدن» ضعف‌هایت هستی، این کتاب می‌تواند نقطه‌عطفی در زندگی‌ات باشد. نویسنده با بیانی ساده و علمی توضیح می‌دهد که چرا روش‌هایی مانند «فکر مثبت» یا «احساس ترس و انجامش در هر حال» معمولاً کارساز نیستند؛ چون مشکل در عمق ذهن ما نهفته است، جایی که الگوهای کهنه و داستان‌های ناخودآگاه همچنان تکرار می‌شوند و ما را در چرخه‌ی شک و اضطراب نگه می‌دارند. او به جای آنکه از خواننده بخواهد گذشته‌اش را تحلیل کند یا دنبال مقصر بگردد، بر «رهایی در لحظه‌ی حال» تمرکز دارد: تمرین حضور، شناخت افکار خودکار و تغییر رابطه با صدای انتقادی درونی.
در هر فصل، سرنا چو به شکلی ملموس نشان می‌دهد که چگونه می‌توان افکار خودکار را متوقف، نشخوار ذهنی را کنترل و از منبع احساسات به‌عنوان نیرویی شفابخش استفاده کرد. او خواننده را به تمرین‌هایی دعوت می‌کند که باعث می‌شوند با الگوهای رفتاری و باورهایی که سال‌ها به‌صورت ناخودآگاه تکرار شده‌اند روبه‌رو شود و آرام‌آرام از آن‌ها رها گردد. نتیجه‌ی این فرآیند فقط افزایش اعتماد‌به‌نفس نیست، بلکه دستیابی به نوعی آرامش درونی است؛ آرامشی که از پذیرش خودِ واقعی سرچشمه می‌گیرد.
ویژگی برجسته‌ی کتاب، صداقت و تجربه‌ی شخصی نویسنده است. سرنا چو نه از موضع یک مربی برتر، بلکه از جایگاه انسانی سخن می‌گوید که خودش این مسیر را پیموده و حالا می‌خواهد نقشه‌ی راه را در اختیار دیگران بگذارد. او تأکید می‌کند که سندرم خودویرانگری یک برچسب نیست، بلکه نشانه‌ی نوعی بی‌اعتمادی به خود است و درمان آن در یافتن دوباره‌ی ارتباط با اصالت و ارزش درونی‌مان نهفته است.
مطالعه‌ی این اثر به‌تدریج ذهن را از نیاز به اثبات خود دربرابر دیگران آزاد می‌کند. ما وقتی می‌آموزیم که لازم نیست کامل باشیم تا ارزشمند باشیم، بار سنگین مقایسه و رقابت از دوشمان برداشته می‌شود. در این مرحله، موفقیت دیگر به معنای رسیدن به معیارهای بیرونی نیست، بلکه تجربه‌ای از رضایت درونی است. خواننده در پایان کتاب درمی‌یابد که نیازی به «تظاهر به اعتماد‌به‌نفس» ندارد، چون اعتماد واقعی از درونش برخاسته است.

نویسنده به همراه متن کتاب، منابع دیجیتال مکملی را نیز ارائه می‌دهد: کاربرگ‌هایی برای تمرین روزانه، فایل‌های صوتی آرام‌سازی ذهن و راهنماهایی برای اجرای تمرین‌ها. این ابزارها کمک می‌کنند تا مفاهیم نظری به عادت‌های واقعی و پایدار در زندگی تبدیل شوند. به همین دلیل، «درمان سندرم خودویرانگری» فقط یک کتاب خواندنی نیست، بلکه تجربه‌ای شخصی و درگیرکننده است؛ تجربه‌ای که گام‌به‌گام تو را به خودباوری اصیل نزدیک‌تر می‌کند.
در دنیایی که موفقیت اغلب با ظاهر، موقعیت یا دستاورد سنجیده می‌شود، این کتاب یادآور حقیقتی ساده اما بنیادین است: «ارزش ما ذاتی است، نه وابسته به عملکردمان.» رهایی از سندرم خودویرانگری یعنی پذیرفتن این واقعیت که لازم نیست برای دوست‌داشتنی بودن یا شایستگی، نقابی بر چهره بزنیم یا پیوسته خود را ثابت کنیم. وقتی این درک در ما جا می‌افتد، زندگی از رقابتی فرساینده به سفری آرام و عمیق درون خود تبدیل می‌شود.
درنهایت، سرنا چو در این کتاب از ما دعوت می‌کند که دیگر خود را پشت عناوین و نقاب‌ها پنهان نکنیم. او می‌گوید: «وقت آن رسیده است که از تلاش بی‌پایان برای کافی بودن دست برداریم و به‌سادگی، خودمان باشیم.» پیامی که ساده به نظر می‌رسد، اما قدرتی شگفت‌انگیز دارد؛ زیرا درست از همان لحظه‌ای که خودِ واقعی‌مان را می‌پذیریم، ذهن از اضطراب رها می‌شود و اعتماد حقیقی شکل می‌گیرد.
«درمان سندرم خودویرانگری» ما را به نقطه‌ای می‌رساند که می‌توانیم با لبخند و اطمینان بگوییم: «من کافی‌ام، چون خودِ واقعی‌ام هستم.»

قسمتی از کتاب درمان سندرم خودویرانگری:
مسیر تفکر ذاتی گوشزد می‌کند که هریک از ما چقدر منحصربه‌فرد هستیم. شرطی شدن ما مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از فیلترهایی را نهادینه خواهد کرد که نحوۀ تفکر، احساس و واکنش ما به وقایع بیرونی را تعدیل می‌کند. حتی دوقلوهای شبیه به هم فیلترهای متفاوتی دارند، چون آن‌ها هرکدام شرطی شدن‌های مختلفی را در طول سال‌ها تجربه کرده‌اند؛ تجربه‌های مختلف و دیدگاه‌های گوناگون، حتی اگر چشم‌انداز بیرونی آن‌ها هم یکسان باشد.
شرطی شدن در دوران کودکی تا سن هفت‌سالگی بسیار قدرتمند است. شما واقعاً توانایی تشخیص یا رد هیچ‌یک از شرطی شدن‌های اولیه که ذهنتان را به‌طور خودکار و ناخودآگاه درونی کرده نداشتید و اگرچه در بزرگسالی، ما توانایی تشخیص بیشتر را داریم، اما بیشتر افراد از آن آگاه نیستند.
فرایند درونی‌سازی ـ شرطی شدن ـ خودکار و ناخودآگاه به یکی از این دو روش اتفاق می‌افتد: از طریق تکرار مداوم وقایع مشابه یا رویدادهای احساسی مهم که تأثیر طولانی‌مدت بر روان شما می‌گذارد.
رایج‌ترین شیوۀ شکل‌گیری شرطی شدن به‌واسطۀ تکرار ثابت و با فاصله است. در کودکی و حتی در بزرگسالی، ما انواع مشابه وقایع را بارها و بارها تجربه می‌کنیم.
اجازه دهید بگوییم والدین شما همیشه به شما گفته‌اند که پول علف خرس نیست و هیچ‌گاه به حد کافی وجود ندارد. ضمیر ناخودآگاه شما یک فیلتر یا برنامۀ درونی خلق می‌کند تا از این شرطی شدن حمایت کند و اکنون از طریق همان فیلتر، به‌طور مداوم شواهدی از آن را در چشم‌انداز درونی خود مشاهده می‌کنید؛ ادراک یک واقعیت است سپس بر تصمیم‌ها و اقداماتی که اتخاذ می‌کنید تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان مثال، ممکن است از اینکه مشتریان بالقوه «نتوانند هزینه‌ها را پوشش دهند» و هزینه‌های شما به‌شدت افزایش پیدا کنند، هراس زیادی داشته باشید، درحالی‌که تعجب می‌کنید چطور دیگران در همان موقعیت و در صنعت شما می‌توانند هزینه‌های حق بیمه را پوشش دهند و از عهدۀ آن برمی‌آیند.
دومین شیوه که شرطی شدن در آن رخ می‌دهد رویدادهای احساسی مهم است. به‌عنوان مثال، فرض کنید والدین شما تلفنی اخباری راجع‌به تصادف یکی از نزدیکانتان دریافت کرده‌اند و از لحاظ احساسی به‌شدت واکنش نشان داده‌اند. این شدت احساس آن‌قدر ناگهانی و مهم بوده که شما هیچ فرصتی نداشتید که آگاهانه افکار گسسته‌ای را ارزیابی کنید که در شما شکل می‌گیرد. ضمیر ناخودآگاه شما به‌سرعت تماس‌های تلفنی غیرمنتظره را با احساساتی نظیر تنش و ترس مطابقت می‌دهد. دومرتبه، این به شرطی شدن شما منجر می‌شود، فیلتری در شما نهادینه می‌کند که به‌معنایی منفی از رویداد بیرونی زنگ تلفن غیرمنتظره تعبیر می‌شود. هرچند ممکن است پس از آن بفهمید که تصادف بسیار جزئی بوده، اما این برنامه با آن معنا قبلاً در یک لحظه نصب شده است.