جسارت امید

گاه به میزها نگاه مى‌کنم و از خود مى‌پرسم دانیل وبستر پشت کدام‌یک از این میزها مى‌نشست؟ و بعد در نظر مى‌آورم که او در تالار مملو از جمعیت به پا مى‌خیزد و با چشمانى که آتش از آن مى‌جهد با سخنانى پرشور از عملیات ایالات شمالى در برابر تجزیه‌طلبان جنوب دفاع مى‌کند. اما این لحظات به زودى محو مى‌شوند. من و دیگر سناتورهاى همکارم براى انداختن رأى خود بیش از چند دقیقه‌یى در تالار سنا نمى‌مانیم. بیشتر تصمیم‌ها قبلا گرفته شده‌اند؛ تصمیم‌هایى در مورد این‌که کدام لایحه و در چه زمانى باید مطرح شود، با متمم‌ها و اصلاحیه‌ها چه‌گونه باید برخورد شود، و سناتورهاى معترض چه‌گونه باید به همکارى کشانده شوند. این تصمیم‌ها را رهبر اکثریت، رئیس کمیته‌ى ذیربط و یا کارمندان آن دو، و دیگر سناتورهاى جمهورى‌خواه یا دموکرات، مى‌گیرند. تا زمانى که ما به تالار بیاییم و منشى آغاز رأى‌گیرى را اعلام کند هر یک از سناتورها مصمم شده است که چه موضعى اتخاذ کند. سناتورها از راه‌هاى متنوعى تصمیم خود را مى‌گیرند: یا با کارمندان خود رایزنى مى‌کنند، یا با رئیس فراکسیون، یا با میانجى‌هاى سیاسى مورد علاقه‌شان، یا با گروه‌هاى علاقه‌مند، یا با بررسى نامه‌هاى رأى‌دهندگان ناحیه‌یى که از آن سناتور شده‌اند، و یا با تکیه بر تمایلات ایدئولوژیک خود.