ماجراهای تام سایر (ادبیات بزرگان)

تام با یک سطل دوغاب آهک و یک قلم موی دسته بلند در پیاده‌روی کنار دیوار چوبی ظاهر شد. وقتی مساحت دیوار چوبی را اجمالا حساب کرد، همه‌ی خوشحالی‌ها تنهایش گذاشت و افسردگی شدیدی روحش را فشرد. دیوار چوبی سی یاردی نه فوت ارتفاع داشت. زندگی به نظرش پوچ آمد، و وجود یک بارسنگینی. آه کشان، قلم مو را به دوغاب زد و کشید به بالاترین تخته‌ی دیوار؛ عملیات را تکرار کرد، و تکرار؛ باریکه‌ی ناچیز دوغاب خورده را سنجید با بخش عظیم دوغاب نخورده‌ی دیوار که چون قاره‌یی تا دوردست‌های دور ادامه داشت؛ آن‌گاه، امیدبریده روی یک درخت‌دان چوبی نشست. جیم، ورجه ورجه کنان و با خواندن آواز «دخترای بوفالو»، با یک سطل حلبی از در خانه بیرون آمد. آوردن آب از تلمبه‌ی آب روستا همیشه در نظر تام کار نفرت‌انگیزی بود؛ البته پیش از این، اما حالا به نظرش چندان هم بد نمی‌آمد. به یاد آورد که کنار تلمبه دوست هم‌صحبت پیدا می‌شود. پسر و دخترهای سیاه، سفید و گل باقالی (دورگه) همیشه آن‌جا در صف هستند، و تا نوبت‌شان برسد با هم اسباب‌بازی مبادله می‌کنند، گپ می‌زنند، زد و خورد می‌کنند، سر به سر هم می‌گذارند . و به یاد آورد که گرچه فاصله‌ی تلمبه آب تا خانه بیش از صد و پنجاه یارد نیست، جیم هرگز زودتر از یک ساعت با سطل آب برنگشته؛ تازه، معمولا یک نفر هم دنبالش رفته است. تام گفت: -ببین جیم، اگه تو یخورده دوغاب بزنی من میرم آب میارم. جیم سرش را تکان داد و گفت: - نمی‌تونی، ابراب تام. خالوم بزلگ، خولش به من میگی که من باهاس رفتن و این آب لا آولدن کرد و با هیشکی مسخله باژی نکلدن.