کتاب «داستان‌هایی برای خارجی‌ها جهت بهتر فهمیدن مردم چین» کتابی است نوشته‌ی یی اس. الیس و برایان دی. الیس که نشر زرین اندیشمند آن را به چاپ رسانده است. این کتاب را یک زوج چینی و امریکایی نوشته است. خانم یی اس. الیس متولد شانگهای چین است. بانو یی در زمان نوجوانی از چین به امریکا مهاجرت کرده و بعد از ازدواج با یک فرد امریکایی به نام برایان دی. الیس، پس از سال‌ها برای کار و تجارت به چین و شهر شانگهای باز می‌گردد و مدتی آنجا زندگی می‌کند.

درواقع این کتاب شامل سوءتفاهم‌های فرهنگی و اجتماعی است که در طول مدت اقامت آن‌ها در چین برای ایشان و همسرشان به‌ وجود آمده است. آن‌ها تمامی این تفاوت‌ها را در قالب 101 داستان برای خارجی‌هایی که قصد مسافرت، زندگی، ادامه تحصیل و تجارت در چین دارند نوشته‌اند تا شاید با شناختی بیشتر، اقامت آسوده‌تری در چین داشته باشند.

نویسندگان کتاب می‌گویند: این کتاب مجموعه‌ای از 101 حکایت از آموزه‌های فرهنگی چین، برای توضیح آداب و رسوم و آداب روزمره چینی برای خارجی‌هاست. درواقع ما محقق فرهنگ چینی نیستیم و این کتاب یک کتاب کاملاً غیررسمی و طنز است، نه یک گفتمان آکادمیک در مورد فرهنگ مدرن چین!   

دوم اینکه راهنمای سفر نیست. در عوض، به شما می‌گوید که چگونه از نظر اجتماعی و فرهنگی با مردم چین تعامل کنید. ما از داستان‌ها برای نشان دادن آموخته‌ها، اشتباهات و ناامیدی‌های خود استفاده کردیم و امیدواریم بتوانیم درک بهتری از فرهنگ چینی ارائه دهیم، بیشتر مقایسه‌های فرهنگی مابین چین و بقیه کشورهاست و امیدواریم خوانندگانی که علاقه‌مند به بازدید یا کار در چین هستند بتوانند از این داستان‌ها بهره ببرند.

سوم اینکه شما نباید درس‌های کتاب را به‌طور جدی در هر مکان در چین اعمال کنید. چین کشور بزرگی است که بیش از 30 استان را در بر می‌گیرد و دارای 56 قومیت مختلف است. هر منطقه از چین دارای گویش و شیوه‌های فرهنگی منحصربه‌فرد خود است. درحالی‌که داستان‌های کتاب ما از آداب و رسوم عمومی رایج در اکثر نقاط چین می‌گوید و به‌هیچ‌وجه جامع و کامل نیستند. درواقع، تعداد زیادی از داستان‌های ما ماهیت شهری دارند، زیرا در آنجا زندگی کرده‌ایم. بنابراین ما از شما می‌خواهیم هنگام سفر و کار در نقاط مختلف چین، ذهنی باز داشته باشید و آداب و رسوم محلی را بیاموزید.

قسمتی از کتاب داستان‌هایی برای خارجی‌ها جهت بهتر فهمیدن مردم چین:

*این را چند خریدی؟

از نظر فرهنگی، در چین سؤال پرسیدن در مورد قیمت وسایل شخصی دیگران امری کاملاً عادی است. به‌عنوان مثال، خانه‌دارها در مورد میوه و سبزیجاتی که به‌تازگی از بازار خریده‌اید می‌پرسند و مقدار پولی که پرداخته‌اید. رانندگان بدون هیچ پروایی قیمت عینک آفتابی جدید شما را که در بساط یک دستفروش دوره‌گرد خیابانی دیده‌اند می‌گویند و به شما خواهند گفت که چقدر بابت خرید آن اضافه پرداخت کرده‌اید. بسیاری از خارجی‌ها این عادت را آزاردهنده می‌دانند، چراکه اولاً خارجی‌ها عادت ندارند دیگران از آن‌ها در مورد قیمت وسایلشان سوال کنند و اینکه چه چیزی خریده‌اند و برای آن چقدر پرداخته‌اند، حریم خصوصی افراد در نظر گرفته می‌شود. ثانیاً آن‌ها دوست ندارند بدانند که باز هم توسط فروشندگان محلی فریب خورده‌اند.

به نظر من چینی‌ها، معمولاً به دو علت می‌پرسند: «چقدر برای اجناسی که خریده‌اید پرداخت کرده‌اید؟» اول اینکه آن‌ها کنجکاو هستند. آن‌ها همیشه می‌خواهند در مورد هزینه‌ها به‌روز باشند. دوم و شاید مهم‌تر از آن اینکه، آن‌ها به شما به‌عنوان یک فرد خارجی اهمیت می‌دهند و نمی‌خواهند که توسط فروشندگان مورد سوءاستفاده قرار بگیرید. جالب اینکه، برخی از دوستانم که به چین سفر کرده بودند داوطلب می‌شدند تا رانندگان برای آن‌ها در بازارها چانه بزنند تا معامله بهتری داشته باشند. علی‌رغم نیت خوب چینی‌ها، بسیاری از خارجی‌ها هنوز برایشان ناراحت‌کننده است که از آن‌ها بپرسند برای چیزهایی که خریده‌اند چقدر پول داده‌اند. پس از چند سال زندگی در چین، خارجی‌های ساکن چین یاد گرفته‌اند که چگونه با این تفاوت فرهنگی کنار بیایند. آن‌ها به غریبه‌هایی که کنجکاو هستند، فقط می‌گویند که سرشان به کار خودشان باشد و به افرادی که واقعاً به آن‌ها اهمیت می‌دهند، مثل رانندگان شخصی، معمولاً تصمیم می‌گیرند «دروغ‌های سفید کوچک» بگویند. آن‌ها اغلب به رانندگان خود قیمت کمتری را نسبت به آنچه درواقع پرداخت کرده‌اند می‌گویند تا رانندگان فکر کنند که معامله خوبی کرده‌اند و نگران آن‌ها نباشند.

داستان‌هایی برای خارجی‌ها جهت بهتر فهمیدن مردم چین را عاطفه قربانی ترجمه کرده و کتاب حاضر در 144 صفحه‌ی رقعی و با جلد نرم چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.

خرید کتاب داستان‌هایی برای خارجی‌ها جهت بهتر فهمیدن مردم چین