زندگی از دریچه حواس پنج گانه (چگونه کاوش در حواس مرا از زندان ذهن رها کرد و جهان واقعی را...)

وقتی به گلدان‌های مشابه یونانی سیاه و قرمز نگاه می‌کردم، شروع به فهم تمایزها کردم. با مطالعۀ بیشتر، این شانس را به دست آوردم که راز آن‌ها را بفهمم. برای مثال، طراحی روی یک گلدان، به‌جای سربازان، اسب‌ها یا خدایان، دو زن با ژستی حیرت‌انگیز و مدرن را به نمایش گذاشته بود. همان‌طور که آن‌ها به موسیقی چنگ گوش می‌دادند یکی از آن‌ها پشت دیگری ایستاده بود و چانه‌اش را بر شانۀ دیگری تکیه داده بود؛ دقیقا همان‌گونه که دخترانم گاهی کنار هم می‌ایستند. وقتی این ژست را در آثار باستانی دیدم باعث شد که دوران باستان دیگر از من دور نباشد. وقتی واقعا ایستادم و نگاه کردم، دنیا به نظرم خیلی جالب‌تر آمد.
از اینکه متوجه شدم یکی از قدرت‌های عظیم بینایی، کمک به من در برقراری ارتباط با افراد دیگر بود، شگفت‌زده شدم. حالا فهمیدم که چرا مردم اغلب به بازدید از بنایی تاریخی، شگفتی‌های طبیعی، مرکز خرید، تور گردشگری، رصدخانه یا به ماجراجویی‌های بصری می‌روند. تقویت حس بینایی و عمیق شدن در آن، راهی برای به اشتراک گذاشتن یک تجربه است؛ تجربه‌ای که دنیا را با کلمات به تصویر می‌کشد. حتی زمانی‌که در یکجا نبودیم، از طریق بینایی با الیزا ارتباط برقرار کردم. من و الیزا یک قراری داشتیم که هر وقت با هم به Met می‌رفتیم، از پنجرۀ شیشه‌ای رنگی قرون‌وسطایی که در آن گاو دندان‌گرازی به عیسای نوزاد لبخند می‌زند دیدن کنیم.