کلر کیگان: نمی‌توانم کارم را توضیح دهم. من فقط داستان می‌نویسم
نویسنده‌ی ایرلندی کلر کیگان و نویسنده‌ی «چیزهای کوچکی مانند این‌ها» در گفت‌وگو با گاردین از داستان‌نویسی و اثر جدیدش می‌گوید.
پنج کتاب کلر کیگان تا به امروز در مجموع تنها 700 صفحه و حدود 140 هزار کلمه دارند. این نویسنده می‌گوید: «نگاهم به نوشتن یک نگاه اقتصادی است. ظرافت یعنی به اندازه گفتن، همچنین من معتقدم که این خواننده است که داستان را کامل می‌کند.» این نویسنده که همواره احترام منتقدان را به همراه داشته، دو سال پیش با اولین رمانش «چیزهای کوچکی مانند این‌ها» به یکی از پرفروش‌ترین‌های بین‌المللی تبدیل شد.
کیگان می‌گوید: «فکر می‌کنم کتاب قبل از اینکه در فهرست نهایی جایزه‌ی بوکر قرار بگیرد، کارش را شروع کرده بود. بسیاری از فروش‌ها از طریق تبلیغات دهان به دهان انجام شد و بسیاری از مردم این کتاب را برای افراد دیگر به‌عنوان هدیه‌ی کریسمس خریدند.»
این رمان که سال گذشته جایزه اورول را برای آثار داستانی سیاسی دریافت کرد، درون‌مایه‌اش را از اعلامیه جمهوری ایرلند در سال 1916 اخذ کرده است؛ اعلامیه‌ای که در آن «حقوق برابر و فرصت‌های برابر برای همه‌ی شهروندان» درج شده است.
کتاب جدید کیگان به نام «تا دیر وقت»، داستانی 64 صفحه‌ای است که به‌صورت جلد سخت منتشر شده است. اثری که زندگی یک کارمند دولتی به نام کاتال و زندگی او در دوبلین مدرن را دنبال می‌کند. ذهن او مدام با نامزد سابقش _سابین_ کارگر یک گالری فرانسوی است و دائماً در حال تحلیل این مسئله است که مردان _به‌ویژه مردان ایرلندی_ چه دیدگاهی پیرامون زنان دارند.
کیگان «چیزهای کوچکی مانند این‌ها» را به‌آرامی و طمأنینه نوشته است و این کتاب جملات ساده‌ای دارد که خود را تنها در بازخوانی آشکار می‌کنند.
برای کیگان که اکنون در اواسط 50 سالگی خود قرار دارد، آزادی در نوشتن بسیار حائز اهمیت است. او می‌گوید: «من نمی‌توانم کارم را توضیح دهم. فقط داستان می‌نویسم.» او اضافه می‌کند: «مدت‌ها پیش، از توصیه‌ی بزرگ چخوف در یکی از نامه‌هایش استفاده کردم که می‌‌گفت: با خونسردی بنویس. حقیقت جایی در میانه قرار دارد.»
سال آینده فیلمی اقتباسی براساس «چیزهای کوچکی مانند این‌ها» با بازی سیلین مورفی اکران خواهد شد. کیگان می‌گوید: «ترجیح می‌دهم به کار دیگران فکر نکنم و به آن‌ها اجازه دهم آنچه را که باید انجام دهند و دیدگاه خود را داشته باشند.»
او کار خود را دارد _یک رمان جدید، در مزرعه‌ای که در آن بزرگ شده است. خودش آن را «داستان یک مادر» توصیف کرده است. کیگان آن را رمانی با دیدگاهی زنانه می‌داند که البته امیدوار است زاویه‌ی دید در آن تغییر نکند و با اطمینان می‌گوید: «من آن را خواهم نوشت.»
