آگاتا کریستی، ملقب به ملکه‌ی جنایی، یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان داستان‌های معمایی و جنایی در قرن بیستم است. آثار او با معماهای پیچیده، شخصیت‌های به‌یادماندنی و داستان‌هایی که خواننده را تا لحظه‌ی آخر در تعلیق نگه می‌دارند، شهرت یافته‌اند. «جسدی در کتابخانه»، منتشرشده در سال 1942، یکی از برجسته‌ترین آثار کریستی به شمار می‌رود و نمونه‌ای عالی از توانایی او در خلق داستان‌های معمایی کلاسیک است. این رمان، نه‌تنها از نظر پیچیدگی جنایی قابل‌توجه است، بلکه تصویری زنده از جامعه‌ی بریتانیا در دهه‌ی 1940 ارائه می‌دهد.
رمان با یک صحنه‌ی شوکه‌کننده آغاز می‌شود: صبح یک روز معمولی در خانه‌ی خانم سالخورده‌، مارپل، جسدی ناشناس در کتابخانه پیدا می‌شود، این جسد، زنی جوان و زیباست که به‌هیچ‌وجه با فضای اشرافی و آرام خانه‌ی خانم مارپل همخوانی ندارد. همان لحظه، پرسش‌های مهم مطرح می‌شود: این زن کیست؟ چگونه به آنجا رسیده است؟ و چه کسی ممکن است انگیزه‌ی قتل او را داشته باشد؟ این شروع ساده اما تأثیرگذار، خواننده را فوراً وارد دنیای معماهای کریستی می‌کند و او را به‌دنبال یافتن پاسخ‌ها به صفحات بعدی می‌کشاند.
یکی از جذابیت‌های اصلی رمان، شخصیت خانم مارپل است. خانم مارپل، پیرزنی باهوش، کنجکاو و با توانایی استثنایی در مشاهده جزئیات، بار دیگر نقش محوری در حل معما ایفا می‌کند. او با دیدگاه‌های خود، نه‌تنها جزئیات رویدادها را تحلیل می‌کند، بلکه به نوعی نماینده‌ی عقل سلیم و تجربه در مقابل آشفتگی و پیچیدگی جرم است. کریستی در این رمان به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه یک شخصیت معمولی اما با ذهنی تیزبین می‌تواند حقیقتی پنهان را کشف کند و عدالت را برقرار سازد. ویژگی‌های شخصیتیِ خانم مارپل، او را به یکی از محبوب‌ترین کارآگاهان ادبیات معمایی تبدیل کرده است. 

آگاتا کریستی

در کنار خانم مارپل، شخصیت‌های دیگر رمان نیز به‌دقت طراحی شده‌اند. خانواده‌ها، خدمه و دوستان، هر کدام دارای رازها و انگیزه‌های خاص خود هستند و همگی می‌توانند مظنون بالقوه‌ای برای قتل باشند. کریستی با ایجاد این شبکه‌ی پیچیده از روابط انسانی و انگیزه‌ها، فضایی از سردرگمی و تعلیق ایجاد می‌کند که خواننده را وادار می‌سازد تا بادقت هر حرکت و هر سخن را زیر نظر بگیرد. در «جسدی در کتابخانه»، هیچ‌یک از شخصیت‌ها به‌صورت کامل سیاه یا سفید نیست؛ همه دارای تناقض‌ها و رازهایی هستند که احتمال دخالت آن‌ها در قتل را افزایش می‌دهد و به پیچیدگی داستان می‌افزاید.
یکی از نکات برجسته‌ی رمان، شیوه‌ی روایت و ساختار داستان است. کریستی از روایت سوم شخص استفاده می‌کند و از دیدگاه یک ناظر بیرونی، وقایع را توصیف می‌کند. این روش به او امکان می‌دهد تا همزمان با پیشبرد داستان، سرنخ‌های متعدد و گمراه‌کننده‌ای ارائه دهد که خواننده را در مسیر کشف حقیقت دچار سردرگمی می‌کند. یکی از ویژگی‌های شاخص آثار کریستی، همین توانایی او در ایجاد تعلیق و فریب‌ دادن خواننده است؛ خواننده مدام با احتمالات مختلف روبه‌رو می‌شود و تا پایان داستان نمی‌تواند مطمئن باشد چه کسی قاتل واقعی است.
از منظر سبک نوشتاری، کریستی در «جسدی در کتابخانه» بار دریگر توانایی خود در خلق دیالوگ‌های طبیعی و شخصیت‌پردازی دقیق را نشان می‌دهد. گفت‌وگوها کوتاه، هوشمندانه و سرشار از نشانه‌های غیرمستقیم هستند. خواننده از طریق همین دیالوگ‌ها می‌تواند به‌تدریج سرنخ‌ها را جمع‌آوری کند و تحلیل‌های خود را شکل دهد. کریستی استادانه از جزئیات کوچک و ظریف برای پیشبرد معما استفاده می‌کند؛ حتی کوچک‌ترین رفتار یا سخن شخصیت‌ها ممکن است کلید حل معما باشد. این سبک، تجربه‌ی خواندن رمان را نه‌تنها سرگرم‌کننده، بلکه ذهنی، چالش‌برانگیز و جذاب می‌کند.

تم اصلی رمان، همان‌طور که انتظار می‌رود، جنایت و عدالت است؛ اما کریستی فراتر از این، به بررسی موضوعات انسانی عمیق‌تری نیز می‌پردازد. او به مسائلی مانند حسادت، حرص، غرور، فریب و روابط انسانی پرداخته و نشان می‌دهد که هرکدام از این ویژگی‌ها می‌تواند منجر به پیامدهای نامنتظره و حتی فاجعه‌بار شود. رمان همچنین به بررسی تضادهای اجتماعی و تفاوت طبقات می‌پردازد؛ حضور زن جوان در خانه‌ای اشرافی، نمادی از تداخل دنیای بیرونی با دنیای محفوظ و مرفه است و تعارض میان این دو، عامل تنش و کشمکش در داستان می‌شود.
رمان علاوه‌بر پیچیدگی‌های جنایی، تصویری زنده از زندگی روزمره در بریتانیا در دهه 1940 ارائه می‌دهد. توصیف خانه‌ها، عادات روزمره، تعاملات اجتماعی و قوانین غیررسمی جامعه، همگی فضایی واقعی و ملموس خلق می‌کنند که خواننده می‌تواند به‌راحتی با آن ارتباط برقرار کند. کریستی با این جزئیات، نه‌تنها داستانی معمایی ارائه می‌دهد، بلکه تصویری تاریخی و فرهنگی از زمانه خود ارائه می‌کند، بدون آنکه جریان داستان دچار توقف یا کندی شود.
پایان رمان، مانند بسیاری از آثار کریستی، هوشمندانه و نامنتظره است. حقیقت درباره‌ی هویت قربانی و انگیزه‌ی قاتل، بادقت و نظم منطقی آشکار می‌شود، به‌گونه‌ای که تمام سرنخ‌ها و شواهد موجود معنا پیدا می‌کنند. کریستی با این پایان‌بندی، رضایت خواننده را تأمین می‌کند و درعین‌حال یادآوری می‌کند که در دنیای معمایی او، هیچ جزئیاتی بی‌اهمیت نیست. این توانایی کریستی در ارائه‌ی پایانی منطقی و درعین‌حال شگفت‌انگیز، یکی از عوامل اصلی ماندگاری آثار او در ادبیات جنایی است.

قسمتی از کتاب جسدی در کتابخانه:
نگهبان شیفت شب و مسئول بار هیچ‌کدام اطلاعات به‌دردبخوری نداشتند. نگهبان شیفت شب یادش بود که بعد از نیمه‌شب به اتاق خانم کین تلفن زده‌اند و جوابی نیامده. متوجه ورود و خروج آقای بارتلت نشده بود. گفت هوای بیرون خوب بوده و خیلی‌ها می‌رفته‌اند و برمی‌گشته‌اند. تازه غیر از در اصلی، درهای راهرو هم باز بوده و افراد می‌توانسته‌اند از آنجا رفت‌وآمد کنند. مطمئن بود که خانم کین از در اصلی خارج نشده. اتاقش در طبقه‌ی اول بود و کنار راه‌پله. در انتهای راهرو دری بود که مستقیم به تراس بیرون باز می‌شد. راحت می‌توانسته از آن در بیرون برود بدون اینکه کسی او را ببیند. تا ساعت دو که رقص تمام می‌شد، درِ راهرو را قفل نمی‌کردند.
مسئول بار یادش بود که شب قبل، خانم کین را توی بار دیده، ولی یادش نبود چه ساعتی. حدس می‌زد اواسط شب بوده. آقای بارتلت کنار دیوار نشسته بوده و انگار توی عالم خودش بوده. نمی‌دانست چه مدت آنجا بوده. کلی مهمان در رفت‌وآمد بوده‌اند. آقای بارتلت را دیده بود، ولی نمی‌دانست چه ساعتی بوده.
از بار که بیرون آمدند، با پسربچه‌ی حدوداً نه ساله‌ای روبه‌رو شدند که با دیدن آن‌ها هیجان‌زده شروع به صحبت کرد:
ـ شما کارآگاه هستید؟ من پیتر کارمودی هستم، نوه‌ی آقای جفرسون. پدربزرگ من بود که به پلیس زنگ زده و گفت خانم روبی کین گم شده. شما از اسکاتلند یارد آمده‌اید؟ لابد حوصله‌ی حرف‌هایم را ندارید، نه؟ کلنل ملچت می‌خواست جواب کوتاهی بدهد، ولی سرگرد هارپر دخالت کرد.