مصیبت بی گناهی

با لحنی خشک و جدی گفت: -اگر ادعا کنم این را وظیفه انسانی خودم می‌دانم. شاید کمی اغراق کرده باشم. البته کنجکاوی صرف هم نیست [واقعا کنجکاوی نبود؟]؛ فقط می‌خواستم حضوری از تک تک شما عذرخواهی کنم که نتوانسته‌ام بی‌گناهی برادرتان را در زمان محاکمه‌اش ثابت کنم. -می‌فهمم... -لابد چون خیلی برایتان عزیز بوده... خیلی برای شما عزیز بود؟ تینا لحظه‌ای مکث کرد و بعد جواب داد: - نه. خیلی برایم عزیز نبود. -ولی من شنیده‌ام که خودش را توی دل همه جا می‌کرد. تینا با صراحت، ولی بدون اینکه احساس خاصی از خود نشان دهد گفت: من نه بهش اعتماد داشتم، نه علاقه. -عذر می‌خواهم. هیچ وقت فکر نکردید که شاید قتل مادرتان کار او نبوده باشد؟