تروماهای کوچک (وقتی بی دلیل حال و حوصله ندارید و نمی دانید مشکل از چیست)

این بدان معنا نیست که واکنش استرس «ستیز ـ گریز ـ فریز» چیزی بد یا منفی است. درواقع اگر چنین خاصیتی نداشتیم، می‌مردیم. از این نظر، «استرس» یک پاسخ فیزیولوژیکی تطبیقی است که اساسا در مغز ما به‌صورت سخت‌افزاری برنامه‌ریزی شده است. منظور ما از تطبیقی این است که به ما اجازه و امکان داده است تا به بقای خود ادامه دهیم و به شکل انسانی که امروزه هستیم تکامل یابیم. این واکنش فیزیولوژیکی است؛ زیرا مجموعه‌ای از فرآیندهای بدنی هنگام تحریک واکنش استرس فعال می‌شود اگرچه ممکن است استرس یک پدیدۀ «ذهنی» به نظر برسد، ماهیتی فیزیکی دارد. مثال معروفی که اغلب ذکر می‌شود، مربوط به انسان‌های اولیه است که با یک شکارچی مانند شیر مواجه می‌شدند. البته انسان‌ها در شرایط معمولی هیچ شانسی دربرابر شیر ندارند؛ اما وقتی ما با چنین تهدیدی روبه‌رو می‌شویم، مغزهایمان به‌طور خودکار واکنش استرس را فعال می‌کنند که باعث ترشح آدرنالین و کورتیزول در بدن می‌شود و در نتیجه قدرت‌های فوق‌العاده‌ای ایجاد می‌کند! خون با شدت و سرعت بالا پمپ می‌شود و اکسیژن را در سراسر بدن پخش می‌کند؛ گلوکز آزاد می‌شود تا عضلات ما انرژی فوق‌العاده‌ای داشته باشند و مردمک‌ها گشاد می‌شوند تا ما تبدیل به یک اَبرانسان شویم ـ خب، نوعی از اَبرانسان.