زنان نالایق

کتاب «زنان نالایق» نوشته‌ی آگوستینا باستریکا رمانی است تاریک، تکان‌دهنده و عمیق که در مرز میان دیستوپیا و نقد اجتماعی حرکت می‌کند. داستان در جهانی روایت می‌شود که زیر فشار فاجعه‌های زیست‌محیطی و فروپاشی تمدن قدیم قرار دارد؛ شهری که دیگر به‌سختی نفس می‌کشد و صومعه‌ای که دیوارهایش پناهگاهی است از نظم و انضباط خشن. راوی داستان، زنی است که او را «نالایق» می‌خوانند، عضوی از «خواهران مقدس» که در مرتبه‌ای پایین‌تر از سلسله‌مراتب صومعه زندگی می‌کند. او با شوقی پنهان در آرزوی رسیدن به مقام «روشنایی‌یافتگان» است، جایگاهی که تنها به اندک برگزیدگان داده می‌شود. اما ورود فردی غریبه و حوادثی غیرمنتظره باعث می‌شود او کم‌کم به حقیقت‌های تلخ پشت این نظم ظاهرا مقدس پی ببرد و میان ایمان، اطاعت و آزادی درونی دچار کشاکش شود. باستریکا با زبانی موجز و گاه شاعرانه، تجربه‌ی خفقان، ترس و خشونت را بازمی‌نماید؛ خشونتی که هم جسم را می‌آزارد و هم روح را. درعین‌حال، لایه‌های روانی شخصیت اصلی را می‌کاود: زنی که در سلول کوچک خود، با مواد ابتدایی و حتی با خون خود، روایتش را می‌نویسد تا در برابر فراموشی مقاومت کند. این رمان در واقع آیینه‌ای است از جهان امروز: از نظام‌هایی که با نام دین یا قدرت، فردیت انسان را سرکوب می‌کنند، از زیست‌بومی که به مرز نابودی رسیده، و از زنانی که در این میان به‌دنبال معنا، آزادی و صدایی برای فریادشان هستند. «زنان نالایق» کتابی است جسورانه که هم دل‌آزار است و هم روشن‌کننده؛ روایتی از بقا، ایمان و شکستن سکوت در جهانی که صدای زنان را نمی‌خواهد بشنود.