پارادوکس انتخاب (چرا هرچه کمتر،بهتر)،(مجموعه ی دالان های رو به راه)

به نظر شما کدام‌یک شادترند؛ ورزشکاری که در المپیک مدال نقره گرفته (نفر دوم)، یا ورزشکاری که مدال برنز گرفته است (نفر سوم)؟ روشن به‌نظر می‌رسد که دوم شدن بهتر از سوم شدن است و برندۀ مدال نقره، شادتر از برنده مدال برنز است. ولی در عالَم واقع ‌چنین نیست. برندگان مدال برنز شادتر از برندگان مدال نقره‌اند. هنگامی‌که برندگان مدال نقره روی سکوی قهرمانی می‌روند به این فکر می‌کنند که چقدر به مدال طلا نزدیک بودند و فقط کمی تلاشِ بیشتر یا فقط کمی بدشانسیِ کمتر، سبب می‌شد افتخار قهرمانی نصیب آن‌ها شود. ولی وقتی برندگان مدال برنز روی سکوی قهرمانی می‌روند به این می‌اندیشند که چقدر احتمالش زیاد بوده که اصلاً مدال نگیرند. «فقدان نزدیکِ» برندگان مدال نقره، افتخار و پیروزی است (که به آن نزدیک بوده‌اند، ولی به آن دست نیافته‌اند)، درحالی‌که «فقدان نزدیکِ» برندگان مدال برنز، شکست و ناکامی است (که به آن نزدیک بوده‌اند، ولی توانسته‌اند از آن بگریزند).