نفرین ابدی بر خواننده این برگ ها

ببینین، اسم من لَریه. اسم شما هم رامیرِزه و واشینگتن هم اسم این میدونه. گوش می‌دین؟ اسم این میدون واشینگتنه.
_ این رو که گفتی. چیزی رو که می‌خوام بدونم اینه که وقتی می‌گیم واشینگتن چه احساسی باید داشته باشیم؟
_ … .
_ گفتی که اسم اهمیتی نداره، پس، به‌نظرِ تو، چی مهمه؟
_ ببینین، چیزی که برای من مهمه معلوم نیست برای شما مهم باشه. نظرها فرق می‌کنه. متوجه هستین؟
_ پس بگو ببینم چی مهمه؟
_ من پول می‌گیرم صندلی چرخ‌دار شما رو راه ببرم، نه اینکه عقیده‌م رو نسبت به زندگی براتون شرح بدم.
_ آژانس تو رو استخدام کرده، همین ‌طوره.
_ بله، و دراومدن به من گفتن شما رو با صندلی چرخ‌دار این‌طرف و اون‌طرف ببرم، همین و بس. پولی که می‌گیرم به جایی نمی‌خوره، حالا اگه قرار باشه درس انگلیسی هم بهتون بدم، خرج جداگونه‌ای داره. شما که خبر دارین، هزینۀ زندگی توی نیویورک شرم‌آوره.
_ … لَری. من انگلیسی می‌دونم. لغات این زبون رو می‌دونم. لغات زبون فرانسوی و ایتالیایی رو می‌دونم. تک‌تک واژه‌های اسپانیایی، زبون مادری‌م رو می‌دونم، اما … .
_ … .
_ راستش، من توی کشورم حال خوشی نداشتم، یه‌سر و یه‌کله افتاده بودم، اما حواسم سر جاش بود، هنوز هم سر جاشه. همۀ واژه‌ها یادمه. اسم چیزهایی که آدم می‌بینه، می‌شنوه، بو می‌کنه، می‌چشه، لمس می‌کنه. اما چیزهای دیگه‌ای که … .
_ تو ذهن آدمه … .
_ نه، نه … اگه یه خُرده صبر کنی، منظور من رو می‌فهمی.
_ … .
_ تموم واژه‌ها رو می‌دونم.
_ جدی؟
_ بله. واشینگتن، لری، میدون، لَریِ جوون، رامیرِزِ پیر، خیلی پیر، هفتادوچهارساله و همین‌ طور درخت، نیمکت، علف، سیمان، اما واژه‌هایی مثل ضعف اعصاب، افسردگی، شعف، ساختگی … معنی این واژه‌ها رو نمی‌دونم.
_ دکترها یه ریز اینها رو به زبون می‌آرن.
_ یعنی می‌گین حرف‌هاشون رو روشن نمی‌زنن؟