پله پله تنهایی

مرجان خانم تنها و ساکت است. ولی در پس این انزوا دنیایی به‌غایت انسانی نهفته است، دنیایی که گویی وجود ندارد، درست مثل خود مرجان؛ زنی که امید را در تکه‌پارچه‌های گره‌خورده به درخت مقدس آرزوها، در سکه‌های بخت پرتاب‌شده به چشمه، در چشم‌دوختن به گنبد مسجد و شمعدان‌های روشن کلیسا جست‌وجو می‌کند.
پله‌پله تنهایی داستان مرجان خانم است، زنی که زندگی‌اش را با تمیزکاری آپارتمان‌ها می‌گذراند؛ زنی ساده و مذهبی که در استانبول زندگی می‌کند و در روند داستان، به‌تدریج زوایای گوناگون زندگی‌اش به تصویر کشیده می‌شود.
نویسنده با روایت از مرجان خانم، مخاطب را به دیدن زندگی انسان‌ها فرا می‌خواند.