طاعون

باید اعتراف کرد خود شهر زشت و بدقواره است. چشم‏اندازى آرام دارد و مدتى وقت لازم است تا آدم بتواند تشخیص دهد چه ویژگى‏اى آن را از دیگر شهرهاى تجارى نقاط گوناگون جهان متمایز مى‏کند. مثلا چگونه مى‏شود شهرى را بى‏کبوتر و درخت و باغ تصور کرد که در آن نه صداى بال زدن پرنده‏اى و نه خش‏خشِ برگ درختى را مى‏توان شنید؟ مخلص کلام؛ مکانى بى‌بو و خاصیت! تنوع فصل‏ها را تنها از آسمان آنجا مى‏توان تشخیص داد. رسیدنِ بهار را فقط می‏توان از کیفیت هوا یا سبدهاى گلى که گل‏فروشان دوره‏گرد از حومه‏های شهر مى‏آورند خبردار شد؛ و این بهار بهاری است که آن را در بازارها جار می‏زنند و می‏فروشند. در طول تابستان، خورشید خانه‏هاى کاملا خشکیده را به آتش مى‏کشد و سطحِ دیوارها را از خاکسترى تیره مى‏پوشاند و کسى نمى‏تواند تابستانش را مگر در پناهِ سایۀ کرکره‏هاى بسته سر کند. در پاییز برعکس، سیلِ گِل‌ولای به راه می‏افتد. اما تنها در زمستان است که می‏توان انتظارِ روزهاى خوش‌آب‌وهوا را داشت.