دجله به حال تو ناله کند

«ما در خون چشم به دنیا می‌گشاییم، در خون زن می‌شویم، در خون وضع حمل می‌کنیم و همین حالا هم خون جاری است. گویی زمین آن‌قدر که باید خون زنان را ننوشیده است. گویی خاکِ عراق هنوز تشنه‌ی مرگ است، تشنه‌ی خون، تشنه‌ی معصومیت. بابِل به اندازه‌ی کافی خون ننوشیده است. مدت‌ها لبِ رود انتظار کشیدم تا ببینم آب سرخ می‌شود.» امیلی ین ملفتو، روزنامه‌نگار و عکاس، در این نخستین رمانش راوی زندگی یک زن است، در عراقِ اسیر جنگ و خون و خشونت.