سفره آسمانی (دبیات مدرن جهان،چشم و چراغ115)

اتاق ساکت شد و پدر شانه‏هایش را از هم باز کرد و با اخم دهانش را بست. مشت‏هایش را گره کرد و فکر اولش این بود که پسر را نقش زمین کند اما همین که سرش را از پنجره گرداند فکرش را عوض کرد. الان اول صبحی برای جنگ و خون راه انداختن خیلی زود بود، حتی اگر حق با او بود. به جایش کمی به چیمنی نزدیک‏تر شد و به صورت لاغر مثلثی و چشم‏های بی‏روح و گستاخش نگاه کرد. گاهی اوقات مرد باورش نمی‏شد این پسر از پشت او باشد. البته از کاب هم همیشه ناامید بود، اما حداقل او قلب خوبی داشت و فرمانش را می‏برد و کین، خب فقط یک احمق می‏توانست از او ایراد بگیرد. از طرف دیگر چیمنی اصلا قابل کشف نبود. ممکن بود یک روز کامل عین یک سگ کار کند و روز بعد پایش را از روی مار هم بر ندارد، تهدیدهای پرل هم هیچ فایده‏ای نداشت. یا ممکن بود سهم غذای شبش را به کاب بدهد و بعد حین خوردن او برود توی کفش‏های کاب بشاشد. مثل این بود که او بین خوب بودن و شیطان‌صفتی در کشاکش بود و برای هر طرف خوب تلاش می‏کرد. فقط این نبود. او خیلی زن‏دوست هم بود و این روحیه را از وقتی برای اولین بار معنی مرد بودن را احساس کرده بود، حفظ کرده بود. کین باز آن شب از آن کتاب لعنتی که عین یک اثر باستانی مقدس با آن برخورد می‏کردند، برایشان خوانده بود.