در یادداشتی در گاردین پیرامون منظومه‌ی «سرزمین هرز»، اثرِ تی. اس. الیوت و نقد متئو هالیس بر روی آن می‌خوانیم: 

یک قرن پیش، مردی با زندگی دوگانه یکی از مشهورترین، گلچین‌شده‌ترین و کالبدشکاف‌ترین شعرهای ادبیات انگلیسی را منتشر کرد. تی. اس. الیوت شش روز در هفته را در دفاتر بانک لویدز می‌گذراند و کار شعر و نقد ادبی را در عصرها و یکشنبه‌ها به انجام می‌رساند. این امر به او اجازه داد تا «سرزمین هرز» را بنویسد؛ اثری به‌غایت کنایه‌آمیز که بیشتر برگرفته از اووید، دانته، شکسپیر، تراژدی ژاکوبین، تاروت و اوپانیشاد بود تا پرتره‌ای خیره‌کننده از ویرانه‌های اروپای پس از جنگ و از خودبیگانگی درونی مدرنیته؛ اما متئو هالیس اشاره می‌کند که این اثری نبود که در انزوا تصور یا خلق شده باشد. در میان همراهانِ الیوت در مسیر خلق این منظومه، همسرش ویوین و همکار شاعر و تثبیت‌کننده‌ی ادبی خستگی‌ناپذیرش، ازرا پاوند که تقریباً به اندازه خود الیوت در کتاب ظاهر می‌شود، سرآمدان هستند.

هالیس در آمیختن جزئیات زندگی‌نامه با نقد ادبی متخصص است. او نحوه‌ی تربیت عجیب الیوت در سنت لوئیس میسوری، رابطه‌ی متناقض او با مادرش و وحشت حاصل از ازدواج او با ویوین هیگ (که تقریباً آخرین دهه‌ی زندگی خود را در یک بیمارستان روانی گذراند) را ترسیم می‌کند. استعداد هالیس در تشریح موضوع سبب می‌شود تا خواننده از زمینه‌های بیوگرافیک شاعر دور شده و با چشمانی تازه به «سرزمین هرز» نگاه کند.