«آرزوپردازی؛ سفری بیست‌ویک روزه» نوشته‌ی الکسا فیشر یک راهنمای انگیزشیِ کاربردی برای عملی کردن آرزوهاست. فیشر که در کارنامه‌اش بازیگری، سخنرانی انگیزشی، تدریس مهارت‌های ارتباطی و راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار موفق دیده می‌شود، در این کتاب 21 روزه تلاش کرده تا راهی ساده اما قدرتمند برای تحقق رؤیاها و خواسته‌های فردی ارائه کند. این کتاب ترکیبی از الهام، تمرین‌های روزانه، بازتاب شخصی و عمل‌گرایی است. کتاب نه در قالب یک رمان و نه صرفاً یک اثر خودیاری است، بلکه دفترچه‌ای روزانه برای حرکت گام‌به‌گام از خواستن به عمل است. 
در جهانی که پُر از شلوغی ذهن، ناامیدی، تعویق و بی‌تحرکی است، فیشر تلاش می‌کند با یک ساختار ساده، خواننده را به قدرت آرزو، تصویرسازی، نیت‌گذاری و عمل آگاهانه متصل کند.
الکسا فیشر در این کتاب بر یک حقیقت ساده اما نادیده‌گرفته‌شده تأکید می‌کند: تنها آرزو کردن کافی نیست. بسیاری از افراد رؤیاهایی در ذهن دارند اما هیچ‌گاه به آن‌ها جهت نمی‌دهند، آن‌ها را مکتوب نمی‌کنند، برایشان گام اجرایی طراحی نمی‌کنند یا انرژی و شجاعت لازم را برای دنبال کردنشان به کار نمی‌گیرند.
کتاب آرزوپردازی تلاش می‌کند تا خواننده را به چرخه‌ای متعهدانه وارد کند که سه مرحله‌ی اصلی دارد: 
1. خواستن: صادقانه آرزویی را مشخص کردن.
2. کار کردن: تبدیل آن آرزو به فعالیت‌های مشخص روزانه.
3. تداوم: حفظ مسیر طی 21 روز متوالی برای تثبیت انگیزه.
فیشر معتقد است اگر بتوانید یک آرزو را به زبان بیاورید، می‌توانید آن را تجسم کنید. اگر بتوانید آن را تجسم کنید، می‌توانید آن را بنویسید. اگر آن را بنویسید، می‌توانید به آن عمل کنید. اگر به آن عمل کنید، می‌توانید به آن برسید.
کتاب به‌صورت روزانه طراحی شده و هر روز یک تمرین کوتاه اما عمیق دارد. هر روز با بازتابی شروع می‌شود، معمولاً یک نقل‌قول الهام‌بخش یا یک دعوت به تأمل، سپس بخشی برای نوشتن، پرسیدن از خود و نهایتاً عملی پیشنهادی برای همان روز دارد.
یکی از محورهای اصلی کتاب، نوشتن روزانه است. فیشر به‌شدت بر قدرت نوشتن تأکید دارد و می‌گوید نوشتن، پلی است میان ذهن و واقعیت. بسیاری از تمرین‌های روزانه در کتاب نیاز به نوشتن دارند: نوشتن رؤیا، نوشتن ترس‌ها، نوشتن پیروزی‌ها، نوشتن اقدامات انجام‌شده و حتی نوشتن برای تخلیه‌ی خشم یا مقاومت.
نوشتن از نظر او ابزاری شفابخش و قدرتمند برای تمرکز، خودآگاهی و نظم ذهنی است. این رویکرد شباهت زیادی به ژورنال‌نویسی درمانی دارد که در روان‌شناسی نیز تأیید شده است.
فیشر نگاهی واقع‌بینانه به مسیر رسیدن به خواسته‌ها دارد. او می‌داند که ممکن است در طول مسیر 21 روزه، فردی یک روز را از دست بدهد، خسته شود، بی‌انگیزه شود یا با مانع جدی روبه‌رو گردد؛ اما از خواننده ‌نمی‌خواهد که بی‌نقص باشد؛ بلکه دعوت به بازگشت، تداوم و انعطاف‌پذیری می‌کند. او معتقد است: «اگر وسط مسیر لغزیدید مهم نیست. مهم این است که برگردید. چون هربار برگشتن، قوی‌ترتان می‌کند.»
کتاب به زبان بسیار ساده، صمیمی، بدون کلی‌گویی‌های رایج آثار انگیزشی نوشته شده است. لحنی دارد که گویی یک دوست صمیمی در گوش شما زمزمه می‌کند: «تو می‌تونی! فقط یک قدم بردار. امروز رو از دست نده.»
هر روز فقط چند دقیقه زمان می‌گیرد و این عاملی مهم برای خوانندگان پرمشغله است. درعین‌حال، تأثیر روزانه‌ی تمرین‌ها انباشته می‌شود و در پایان 21 روز، فرد با مجموعه‌ای از شناخت‌ها، احساسات و اقدامات روبه‌روست که قبلاً تصور نمی‌کرده است.

قسمتی از کتاب آرزوپردازی:
گاهی آرزوها بسیار روشن و بدیهی به نظر می‌رسند. اگر کسی از شما بپرسد بزرگ‌ترین آرزویت چیست؟ شما احتمالاً پاسخ می‌دهید: «پیدا کردن یک شغل بهتر.» یا «مسافرت به هاوایی برای موج‌سواری.» بسیار روشن و ساده.
اما گاهی اوقات ما آرزوهایی داریم که کاملاً روشن نیستند و در بدو امر، شناخت کاملی از آن‌ها نداریم. آن‌ها چیزی مثل آرزوهای مخفی یا آرزوهای آرام هستند که در اعماق قلب ما دفن شده و صبورانه منتظر دیده ‌شدن هستند. این آرزوها گاهی جزء مهم‌ترین آرزوهای ما هستند که بیشترین شادکامی را برای ما به ارمغان می‌آورند.
اما این نوع آرزوها را چگونه کشف می‌کنید؟
من دریافته‌ام که بهترین راه کشف این نوع آرزوها این است که درنگ و تعمق کنید، چشمان خود را ببندید، ذهنتان را آرام کنید و به خودِ درونتان اجازه دهید تا چشم‌انداز آن آرزوی مخفی را به شما نشان دهد. به این کار «تصویرسازی ذهنی» می‌گویند.
در این فضای مراقبه‌ای، می‌توانید یک سناریو را در چشم ذهنتان به پیش ببرید و در آن شاهد به حقیقت پیوستن آرزویتان باشید؛ درست در یک لحظه از زمان، در یک نقطه از آینده، وقتی که در حال زندگی‌کردن آرزوی خود هستید.
تصویرسازی ذهنی، اولین گام در سفر آرزوپردازی است. این تجربه‌ای است که می‌توانید خودتان به‌تنهایی یا با هدایت شخص انجام دهید.