کتاب «بدرود نارنجی من» نوشته‌ی ایواکی کی به همت انتشارات کتابسرای میردشتی به چاپ رسیده است. ایواکیِ جوان با رمان نخستینش بدرود نارنجی من، نه‌تنها دل خوانندگان را به دست آورد، بلکه نظر داوران دو جایزه‌ی معتبر ادبی ژاپن، یعنی «دازای اسامه» و «اُوئه کنزابورو» را نیز به خود جلب کرد. این موفقیت چشمگیر، این رمان را به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال تبدیل کرد و نام این نویسنده را به‌عنوان یکی از ستارگان نوظهور ادبیات ژاپن بر سر زبان‌ها انداخت.

اما چه عاملی سبب این موفقیت چشمگیر شد؟ پاسخ را می‌توان در روایت گیرا و شخصیت‌پردازی قوی این رمان جست‌وجو کرد. «بدرود نارنجی من»، داستان زنانی را روایت می‌کند که در جست‌وجوی هویت خویش، به سرزمین‌های دور سفر می‌کنند. این سفر نه‌تنها جغرافیایی است، بلکه سفری درونی نیز هست؛ سفری برای یافتن پاسخ به این پرسش که «من کیستم؟» و «جایگاهم در این جهان کجاست؟»

در دنیای کنونی که مرزها در حال محو شدن هستند و مهاجرت به امری عادی تبدیل شده است، داستان ایواکی کی به‌طرز شگفت‌انگیزی با تجربه‌های میلیون‌ها انسان در سراسر جهان همراه است. این رمان با پرداختن به موضوعاتی چون هویت، مهاجرت، تنهایی و جست‌وجوی معنا، به ما یادآور می‌شود که ریشه‌هایمان هرکجا که باشند، هویت ما چیزی فراتر از یک مکان جغرافیایی است.

در این کتاب ایواکی کی توانسته با زبانی ساده و روان به عمق احساسات و تجربیات شخصیت اصلی خود نفوذ کند و خواننده را به سفری احساسی و فکری ببرد. این رمان، فقط یک اثر ادبی زیبا نیست، بلکه سندی اجتماعی است که چالش‌ها و فرصت‌هایی را بررسی می‌کند که مهاجران با آن‌ها روبه‌رو هستند.

«بدرود نارنجی من» فقط یک رمان نیست، بلکه یک اثر ادبی مهم است که به چند دلیل قابل‌توجه است:

نمونه‌ای از ادبیات مهاجرت: این رمان، به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از ادبیات مهاجرت، چالش‌ها و فرصت‌هایی را که مهاجران با آن‌ها مواجه هستند، بررسی می‌کند.

پل ارتباطی میان فرهنگ‌ها: این رمان، به‌عنوان پلی میان فرهنگ افریقایی، ژاپنی و غربی عمل می‌کند و به خوانندگان بین‌المللی فرصتی می‌دهد تا درکی عمیق‌تر از این فرهنگ‌ها به دست آورند.

الگویی برای نویسندگان جوان: موفقیت این رمان می‌تواند الگویی برای نویسندگان جوان باشد تا به دنبال رؤیاهایشان بروند و آثار ادبی ارزشمندی خلق کنند.

در مجموع، «بدرود نارنجی من» رمانی است که خواننده را به سفری احساسی و فکری می‌برد. این رمان به ما یادآور می‌شود که هویت، مهاجرت و جست‌وجوی معنا موضوعاتی هستند که همه‌ی ما با آن‌ها درگیر هستیم.

با خواندن این رمان، هم به دنیای پرماجرای ایواکی کی قدم خواهید گذاشت و هم به درون خودتان سفر خواهید کرد و شاید پاسخ برخی پرسش‌های بی‌پاسختان را بیابید.

قسمتی از کتاب بدرود نارنجی من:

مدت زیادی از آخرین‌بار که برایتان نامه نوشته‌ام می‌گذرد. از کارت تسلیت، تماس تلفنی و نامه‌ی طولانی شما در هنگام مرگ دخترم سپاسگزارم. قصد داشتم پس از آن فوراً پاسخ نامه‌تان را بدهم؛ اما برای مدتی حتی نمی‌توانستم فکر کنم چه برسد به نامه نوشتن به زبان ژاپنی یا انگلیسی.

همسرم طبق برنامه، دیروز به بوستون رفت. این یک سفر مطالعاتی یک‌ماهه است که از سال گذشته برنامه‌ریزی شده بود و او مشتاقانه منتظر فرارسیدنش بود. می‌خواستم حداقل مقداری پول‌توجیبی برای سفر به او بدهم، اما با تشییع جنازه (یک مراسم ساده با حضور ما دو نفر) و هزینه‌های دیگر، پول کمی برایمان مانده بود.

می‌دانی، گاهی درِ کوزه‌ای که خاکستر پیکر دخترم در آن ریخته شده است را می‌گشایم و به آن خیره می‌شوم. در این منطقه، اغلب پیکر مردگان را دفن می‌کنند؛ اما سوزاندن آن کم‌هزینه‌تر است. هنگامی‌که درِ تابوت بسته شد، همسرم با صدای بلند گریست.