زنبور

نمایش‌نامه‌ی «زنبور» نوشته‌ی مورِگان لوید مالکُم، داستانی ترسناک و پیچیده از دو دوست قدیمی است که دوباره پس از سال‌ها دوری همدیگر را می‌یابند. کارلا، زنی باردار با چهار فرزند، زندگی دشواری دارد؛ در مقابل، هِدر، دوست قدیمی‌اش، به‌ظاهر موفق است: خانه‌ی زیبا، شوهر، موقعیت اجتماعی. اما پشت این ظاهر، زخمی قدیمی و دردناک نهفته است. ملاقات آن‌ها در کافه‌ای ساده آغاز می‌شود، جایی که هِدر پیشنهادی عجیب به کارلا می‌دهد: پول در ازای انجام کاری بسیار تاریک. کارلا ابتدا مردد است اما شرایط زندگی‌اش او را به پذیرش نزدیک می‌کند. در طول داستان، لایه‌لایه‌ی گذشته و احساسات سرکوب‌شده باز می‌شوند و مخاطب درمی‌یابد که صرف پرداخت پول یا گرفتن انتقام، پایان ماجرا نیست؛ زخم‌ها عمیق‌تر از آن‌اند که فقط با یک معامله پاک شوند. مالکُم با دیالوگ‌های خطی و صحنه‌ای کم، فضایی پرتنش ساخته که در آن دو شخصیت اصلی، با قدرت روانی و جسمی، مخاطب را به چالش می‌کشند. نمایش‌نامه درباره‌ی قدرت، انتقام، طبقات اجتماعی، و خاطره‌هایی است که ما را شکل می‌دهند؛ حتی وقتی آن‌ها را پشت خود گذاشته باشیم. «زنبور» نه‌فقط یک نمایش‌نامه‌ی جنایی، بلکه کاوشی است در رابطه‌ی انسان‌ها با گذشته‌شان، با یکدیگر و با آنچه می‌پنداشتند تمام شده است.