شهر هر چقدر بزرگ تر می شود اتاق من تنگ تر می شود!

کتاب «شهر هرچقدر بزرگ‌تر می‌شود، اتاق من تنگ‌تر می‌شود» از غیاث المدهون، دفتر شعری است که در آن صدای تبعید و غربت، به زبانی نرم اما برنده، بر صفحه جاری می‌شود. شاعر، مردی است فلسطینی‌تبار، در سوریه زاده، در سوئد زیسته؛ و همین جابه‌جایی‌های هویتی، روح شعرهایش را سرشار از بی‌قراری ساخته است. در این مجموعه، شهر چونان هیولایی در حال رشد تصویر می‌شود: هرچه گسترده‌تر می‌شود، اتاق شاعر تنگ‌تر می‌گردد؛ استعاره‌ای است از جهان مدرن که به ظاهر وسعت می‌یابد، اما برای فردِ مهاجر، تبعیدی یا تنها، جز حصاری تنگ و تاریک بر جای نمی‌گذارد. شعرهای المدهون بر محور آوارگی، تنهایی، جنگ، عشق و جست‌وجوی خانه می‌چرخند. اما این جست‌وجو، نه در جغرافیایی بیرونی، که در اعماق روحی بی‌قرار است. زبان او ترکیبی است از تصویرهای صریح و تلخ، در کنار لحظاتی که به نرمی و لطافت شاعرانه پهلو می‌زنند. این کتاب را می‌توان آینه‌ای دانست از سرنوشت نسلی که وطن را از دست داده و در عوض، با شهری روبه‌روست که هرچه بزرگ‌تر می‌شود، کمتر جایی برای نفس‌کشیدن باقی می‌گذارد. شعرهای المدهون، مرثیه‌ای برای خانه‌های ازدست‌رفته و سرود کوچکی برای امیدی شکننده‌اند.