این هم مثالی دیگر:چهار جستار از حقایق زندگی روزمره (جستار روایی 2)

کتاب پیش رو مجموعه‌ای از 4 جستار را درباره‌ی زندگی روزمره به قلم نویسنده‌ی آمریکایی که در سن 46سالگی با خودکشی خود دنیای ادبیات را به لرزه در آورد، در خود جای داده است: دیوید فاستر والاس. چند سال بعد از مرگ او، راجر فدرر در گفت‌وگویی آنلاین به سؤال‌های هوادارانش پاسخ گفت. یکی از هواداران ازش پرسیده بود که آیا مقاله‌ی دیوید فاستر والاس را درباره‌ی خودت خوانده‌ای؟ نظرت چی بود؟ جواب کوتاه فدرر جالب است: «آره، خوانده‌ام. از این شگفت‌زده شدم که او فقط بیست دقیقه با من حرف زد و بعد همچین متن جامعی نوشت.» نکته دقیقا همین‌جاست. والاس تجربه‌ی روبه‌رویی با پدیده‌ها (تماشای زنده‌ی بازی تنیس، سقوط برج‌های دوقلو، حضور در جشنواره‌ی لابستر) را نه فقط با توصیفِ عینی و ریزریز موقعیت، که با مکث بر معنای آنجابودن منتقل می‌کند، یا با حرکت مدام بین توصیف تجربه و معنای آن، و در نهایت، هرچند مثلا از خود راجر فدرر و بازی تنیسی که در ورزشگاه به تماشایش نشسته خیلی حرف نمی‌زند، ما را به درکی عمیق از فدرر، تنیس، ورزش و نبوغ می‌رساند که (شاید) با توصیف عینیِ صرف ممکن نبود. او در این کتاب ما را با عناصری از زندگی روزمره که به حضورشان عادت کرده‌ایم روبه‌رو می‌کند و به تماشاکردن چیزهایی که شاید همیشگی‌بودن‌شان آن‌ها را برای ما نامرئی کرده وا می‌دارد.