مزاح بی پایان

سال ۱۹۹۶، پیش از انتشار مزاح بی‌پایان، جامعه‌ی ادبی آمریکا مهیای انتشار رمانی سترگ بود؛ رمانی جاه‌طلبانه که نویسنده‌ی آن خودش هم فکر نمی‌کرد کسی آن را بخواند. اما خواندند. با وجود پیچیدگی نثر غنی آن، نوآوری‌های بی‌شمار والاس و شخصیت‌های متعدد، در عرض یک سال بیش از ۴۰۰هزار نسخه از آن به فروش رفت. سال ۲۰۰۵ به فهرست ۱۰۰ کتاب برتر انگلیسی‌زبان مجله‌ی تایم، از سال ۱۹۲۳ تا آن زمان، راه پیدا کرد و والاس‌شناسی شاخه‌ای جدی در تحقیقات دانشگاهی شد. مزاح بی‌پایان کاوشی همه‌جانبه است درباره‌ی لذت‌ها، وسواس‌ها و گره‌های روانی انسان، در آستانه‌ی قرن بیست‌ویکم. اثری است که بر شانه‌های هملت، برادران کارامازوف و اولیس می‌ایستد، از سنت ادبی آمریکا بهره می‌گیرد و چنان بلند پرواز می‌کند که سایه‌اش، مثل اسلافش، تا نسل‌ها بر خوانندگان و نویسندگان می‌ماند.