وصیت ها

«مارگارت اتوود» با رمان مشهور «سرگذشت ندیمه» به شهرتی جهانی دست یافت. این رمان که نخستین بار سال ۱۹۸۵ منتشر شد، در طول سی‌و‌پنج سال گذشته، همواره یکی از کتاب‌های مورد علاقه‌ی خوانندگان سراسر جهان بوده است. ‌‌‌‌‌اتوود با رمان سرگذشت ندیمه، جایزه‌ی آرتور سی کلارک را دریافت کرد، اما خود او رمانش را چیزی فراتر از این‌ها می‌داند. به‌هرحال حالا او بعد از سی‌وپنج سال، رمان باشکوه دیگری نوشته است که در واقع دنباله‌ی ماجراهای «سرگذشت ندیمه» است، هرچند که به لحاظ قصه، استقلال کامل دارد.‌‌‌‌‌‌‌‌او این بار با دریافت جایزه‌ی بوکر ۲۰۱۹ نشان داد که تا حد زیادی حق با او بوده است. چراکه جایزه‌ی آرتور سی کلارک، عموما صرفا به آثار ژانر علمی ـ تخیلی داده می‌شود، درحالی‌که بسیار ساده‌لوحانه است اگر «سرگذشت ندیمه» را صرفا در یک ژانر دسته‌بندی کنیم. «وصیت‌ها» هم مثل «سرگذشت ندیمه» در فضایی آخرالزمانی رخ می‌دهد. دنیایی که در آن زن‌ها به‌شکل اغراق‌شده‌ای تحت ظلم مردها قرار دارند و شرایطی را تجربه می‌کنند که اگرچه واقعی به نظر نمی‌رسد، اما به‌شکلی غیرمستقیم به نقد جامعه‌ی مردسالار جهانی می‌پردازد. داستانی فوق‌العاده جذاب و تاثیرگذار که ماجراهایش پانزده سال بعد از رمان اول رخ می‌دهد.‌اتوود که در سی‌وپنج سال گذشته به پختگی و نگرشی عمیق‌تر از دوران میان‌سالی یا جوانی‌اش دست یافته است، در «وصیت‌ها» داستانی عمیق‌تر، جذاب‌تر و ژانرگریزتر از «سرگذشت ندیمه» را به نمایش می‌گذارد. نمایشی که بلافاصله بعد از انتشار، همه‌ی دنیای ادبیات را خیره کرد و توانست علاوه‌بر جایزه‌ی معتبر و فنی بوکر، جایزه‌ی گودریدز را نیز دریافت کند که جایزه‌ای عمومی‌تر است و برآیند نظرات عموم مخاطبان کتاب در سراسر جهان را نشان می‌دهد.