خیابان لوگاوینا (زندگی و مرگ در سارایوو)

باربارا دمیک یکی از مهم‌ترین مستندنگارانِ روزگار ماست. کتاب خیابان لوگاوینا با زیرعنوان زندگی و مرگ در ساراویوو یکی از آثار مهم در راویت‌نگاری مستند چند دهه‌ی اخیر است. دمیک مدت‌ها در مقام خبرنگار در این شهر در دهه‌ی نود و در جنگِ پُرکشته‌ی بالکان حضور داشت و خود نیز تا دمِ مرگ رفت. البته این ویژگی اوست که با حضور در بخش‌های پُراتفاق جهان، روایت‌های تکان‌دهنده و عمیقی از آن‌ها می‌نویسد. بسیاری از مخاطبان ایرانی او را با کتاب حسرت نمی‌خوریم که درباره‌ی زندگی مردمان عادی در کره‌ی شمالی است، می‌شناسند.
کتاب خیابان لوگاوینا روایتی‌ست از هم‌زیستی او با ساکنان یک محله در سارایوو در جنگ. در زمانه‌ای که سارایوو در محاصره‌ی همه‌جانبه و زیر آتش توپخانه و تک‌تیراندازهای ارتش صرب قرار دارد. دمیک لحظه‌لحظه‌ی زندگی و مرگ در این وضعیت را ثبت و روایت می‌کند که چگونه می‌تواند انسان را چنین تقلیل دهد. او گزارشی به جهان می‌نویسد درباره‌ی مردمانی که هیچ‌کس حتی نامشان را نمی‌دانست اما باید مقاومت می‌کردند و زنده می‌ماندند. برای بوسنی یک مرز روی نقشه نیست بلکه مکانی‌ست که هنوز از آن خون می‌چکد.