از بازیگری تا اجرا (جستارهایی در باب مدرنیسم و پست مدرنیسم)

دغدغه‌ی اصلی گروتوفسکی این بود که افراد بر ترسشان از خودِ واقعی غلبه کنند و شکافی را التیام بخشند که تمدن غرب بر ذهن و بدن ایجاد کرده بود. پروژه‌ی گروتوفسکی با حفظ ماهیت درمانی، فردگرایانه بود: مثل تئاتر بی‏چیز، برای فرد خاصی جذاب بود و هر شرکت‌کننده می‌توانست «تا انتهای تقلایش پیش برود...» ‌

این کتاب با تحلیل نظریه‌های مدرن بازیگری آغاز می‏شود؛ نظریه‏هایی که الهام‌بخش تجربی‌گرایان تئاتر دهه‌ی 1960، ازجمله نظریه‌های آنتونن آرتو، یرژی گروتوفسکی، ژاک کوپو و پیتر بروک محسوب می‏شدند.
مقاله‏های بعدی مفاهیم بازیگری را با تئاتر و نمایش پست‌مدرنیستی نوظهور دهه‌ی 1980، و بازنمایش‏های گروه ووستر و ویلم دفو مقایسه می‌کند. مباحث پست‌مدرنیسم در اجرا و ایده‌های مربوط به تئاتر پست‌مدرن مدیون نقد هنری و سیاست‌های تئاتر و رقص پست‌مدرنیستی است که در این کتاب به‏تفصیل به آن‏ها پرداخته می‏شود. بخش آخر به وضعیت بدن در تئاتر، اجرا و استندآپ‌کمدی اختصاص دارد و شامل مقالاتی درباره‌ی آکونچی، بار، بوال، بورنستین و اورلان است.