رساله در تعریف،تبیین و طبقه بندی قصه های عرفانی

هدف بنیادین این رساله طرح یک مطالعه‌ی مقدماتی درباره‌ی قصه‌های عرفانی است. بخش اول، در تعریف، کوششی است برای بازشناختن قصه‌های عرفانی، و یافتن تمایزات میان قصه‌های عرفانی و غیرعرفانی یا عرفانی‌نما. فروشکستن برخی بدفهمی‌ها و فرانمودن نمونه‌های راستین و مصداق‌های بارز هدف این بخش است. بخش دوم، در تبیین، به دو گوهر یکپاره و غیرقابل تفکیک ساختار و مضمون در قصه‌های عرفانی می‌پردازد. نظر مؤلفان قدمائی را در این باره باز می‌شکافد و به گرایش‌های تازه‌ای که در جامعه، به لحاظ متأثرشدن از فرهنگ نقد ادبی مغرب‌زمین، پیدا شده است، می‌پردازد. بخش سوم، در طبقه‌بندی، به مسأله‌ی مقوله‌بندی و تقسیمات قدمائی و زمینه‌ی اندیشگی چنین تقسیماتی اختصاص دارد. حرف سر این است که قصه‌های عرفانی، به‌رغم کوچکی ساختمان پیکره‌شان، داعیه‌ای بزرگ دارند: آن‌ها نمون و نمودی از کل بیکرانه‌ای هستند که به‌عنوان هستی می‌شناسیم.