مجموعه نمایشنامه های غلامحسین ساعدی (قرمز)،(12جلدی،باقاب)

غلامحسین ساعدی (زاده‌ی ۲۴دی۱۳۱۴، تبریز - درگذشته‌ی ۲آذر۱۳۶۴، پاریس) با نام مستعارِ گوهرِ مراد، نویسنده و پزشک ایرانی بود. ساعدی نمایشنامه نیز می‌نوشت و پس‌از بهرام بیضایی و اکبر رادی از نامدارترین نمایشنامه‌نویسان زبان فارسی به ‌شمار می‌رفت. ساعدی در ادبیات و اندیشه‌ی سیاسی از پیروان جلال آل احمد به ‌شمار می‌رفت؛ و از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران بدان پیوست؛ ولی عمرش دیری نپایید، پس‌از انقلاب ۱۳۵۷ از راهِ پاکستان به فرانسه گریخت، و سال ۱۳۶۴ در پاریس جان سپرد، و در گورستان پرلاشز، با تشییع جمع بزرگی از ایرانیان پاریس، به خاک سپرده شد. بی‌شک غلامحسین ساعدی یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان فارسی‌زبان و از داستان‌نویس‌های پیشرو دهه‌ی چهل شمسی به حساب می‌آید. او از متن داستان‌ها، افسانه‌ها و روایت‌های فرهنگ ایرانی برخاسته است. نویسنده‌ای که آثارش آفریده‌ای از خیال واقعیت، ترس و وحشت‌اند و با زبانی قوی و بیانی هنرمندانه و با نمایش دردورنج مردم کشورش تاثیری عمیق بر خوانندگان آثارش باقی می‌گذارد. او به نسلی از نویسندگان ایرانی تعلق دارد که موفق شدند در دهه‌ی چهل، ادبیات و هنر ایران را به‌کلی دگرگون کنند و تاثیرشان بر ادبیات و تئاتر ایران تا به امروز قابل‌مشاهده است. کتاب‌های موجود در مجموعه نمایشنامه‌های غلام حسین ساعدی عبارت است از : - وای بر مغلوب - کلاته گل - آی بی کلاه آی با کلاه - گاو - چوب بدست‌های ورزیل - دیکته و زاویه - خانه روشنی - ضحاک - مار در معبد