قتل در خانه کشیش

بعد از تاریکی راهرو، آفتاب دم غروب که توی اتاق پهن بود، چشمم را زد. یکی دو قدم رفتم توی اتاق و یکباره خشکم زد. چند لحظه نمی‌توانستم معنای صحنه‌ای را که جلو چشمم می‌دیدم، بفهمم. کلنل پروترو با حالتی وحشتناک و غیرعادی روی میز تحریرم ولو بود. مایع سیاهی کنار سرش روی میز جمع شده بود و به شکل وحشتناکی چِک‌چِک به زمین می‌ریخت. به خودم جرئت دادم و رفتم به طرفش. بدنش سرد بود. دستش را که رها کردم، مثل توده بی‌جانی افتاد. مرده بود. یک گلوله به سرش شلیک شده و مرده بود.