ثریا در اغما

اواخر پاییز 1359، یک سه شنبه سرد، حدود دو بعدازظهر. در دهانه ترمینال، در ضلع شمال غربی«میدان آزادی» تهران،دستفروشها، گاریهای دستی، و سمافرین اتوبوس، وسط گرد و خاک و دود گازوئیل و سرو صداو بوبق بوق، درهم می لولند. »جیگر... به به! سیخی دو تومن! « »ساندویچ آقا! ساندویچ تخم مرغ! « »آقا اجازه... بکش کنار« ... محوطه داخل ترمینال که تازه افتتاح شده یک چیز بی سر و ته، ولنگ و باز، عملا بیابان است. فقط گوشه هایی از آن را چادرهای برزنتی زده اند. ظاهرا اتوبوسهای عازم شمال وشمال غرب و حتی ترکیه و اروپا از اینجا حرکت می کنند.