زنان برتر از ما (چطور در زندگی شخصی و حرفه ای بلندپرواز باشیم)

بلندپروازی مزیت‌های فراوانی دارد. شما را از منطقه امن خود بیرون می‌آورد و این امکان را فراهم می‌کند تا به رؤیاها و زندگی‌ای که همیشه آرزو داشتید برسید. اما بخش مخربی نیز در آن به چشم می‌خورد که همان ترساندن و نگران کردن شما است. در واقع هنگام رؤیاپردازی و تعیین اهداف بلندپروازانه، مغز خزنده شما شروع می‌کند به هشدار دادن.
با خود می‌گویید:
. «می‌خواهم شغل رؤیایی‌ام را پیدا کنم.»
. «می‌خواهم گردش مالی شرکتم را در یک سال شش برابر افزایش دهم.»
. «می‌خواهم مادری بی‌نقص باشم.»
در این صورت احساس کوهنوردی را دارید که به قله نگاه می‌کند و سرگیجه می‌گیرد. شرایط فعلی خود را ارزیابی می‌کنید و اهدافتان را دور از دسترس می‌بینید.
ناخودآگاه افکار بسیاری به ذهن شما خطور می‌کند:
. «دستیابی به آن واقعاً دشوار است.»
. «نمی‌دانم چگونه از عهده آن برآیم.»
. «این کار عملی نیست.»
این افکار با بروز هیجان‌هایی ناخوشایند همچون ترس، دلسردی یا بی‌انگیزگی مانع پیشروی شما می‌شوند. سرانجام چون احساس می‌کنید نمی توانید قله را فتح کنید، اهداف خود را رها می‌کنید و مسیری دیگر در پیش می‌گیرد که بی‌شک برایتان یأس و ناامیدی نیز به همراه خواهد داشت. رها کردن رؤیاها واقعاً حسرت‌برانگیز است! اما آیا اساساً نیاز است قله را فتح کنید؟ آیا از آنچه فکر می‌کنید آسان تر نیست؟
سه نگرش را به شما پیشنهاد می‌دهم که با تمرین می‌توانید بلندپروازی‌های خود را آسان‌تر محقق کنید:
۱.هدفی بلندپروازانه و دست‌یافتنی معین کنید.
اگر هدفی بیش از حد بلندپروازانه باشد تقریباً تحقق آن امکان‌پذیر نخواهد بود. در واقع هدف دور از دسترس در زمانی محدود تبدیل به عاملی غیرمولد خواهد شد. بنابراین دیگر آن را باور ندارید و بدون باور نیز نه‌تنها تلاشی برای تحقق آن نمی‌کنید بلکه ناامید و خسته هم می‌شوید.
اکنون از خود بپرسید:
. آیا هدف من بلندپروازانه است؟
. آیا دستیابی به آن ممکن است؟
. فکر می‌کنید شانس موفقیت شما چقدر است؟