سرگذشت حاجی بابای اصفهانی

(داستانهای انگلیسی،قرن19،مقدمه:محمد گلبن)
نویسنده: جیمز موریه
455,000
برای خرید وارد شوید
مشخصات
تعداد صفحات 496
شابک 9789643514440
تاریخ ورود 1388/07/28
نوبت چاپ 6
سال چاپ 1400
وزن (گرم) 901
قیمت پشت جلد 455,000 تومان
کد کالا 19826
مشاهده بیشتر
درباره کتاب
جیمز موریه دیپلمات و نویسنده‌ی بریتانیایی قرن نوزدهم و مامور سیاسی مقارن با سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار در ایران بود. موریه در سال ۱۸۰۸ ذیل منصب منشی هارفورد جونز سفیر وقت بریتانیا به ایران سفر کرد. در این سفر جونز عهدنامه مجمل را با نمایندگان فتحعلی‌شاه قاجار به امضا رساند. یک سال بعد، موریه میرزا ابوالحسن خان شیرازی را به‌عنوان سفیر ایران در دربار انگلستان در سفر به لندن همراهی کرد. احتمالا هم‌نشینی با میرزا ابوالحسن در طول این سفر در نگارش کتاب سرگذشت حاجی بابای اصفهانی تاثیر زیادی داشته ‌است. سپس در سال ۱۸۱۰ مجددا و این بار در خدمت سرگور اوزلی به تهران بازگشت و تا سال ۱۸۱۶ که ایران را ترک گفت برای مدتی وزیر مختار بریتانیا در ایران نیز بود. موریه پس از بازگشت به انگلستان با توجه به شناختی که از جوامع شرقی و منش مردم این سرزمین به دست آورده بود، چند کتاب به رشته تحریر درآورد که معروف‌ترین آن‌ها سرگذشت حاجی بابای اصفهانی است. این کتاب توسط میرزا حبیب اصفهانی به زبان فارسی ترجمه شده‌ است. موید الاسلام درباره‌ی این کتاب چنین گفته است: « حاجی بابا از بهترین رمان‌هایی است که در سال 1823 میلادی به قلم مستر موریه (یکی از ادبای فاضل انگلستان که به سمت منشی‌گری اولین سفارت دولت انگلیس در عهد سلطنت خاقان مغفور فتحعلی‌شاه قاجار به ایران آمده بود) نوشته شده، الحق در این رساله عکس مجموعه اخلاق و آداب و عادات ایرانیان را به نیکوترین اسلوبی رسم نموده است.»
بخشی از کتاب
میرزا حکیم گفت رفتار فرنگی‌ها با رفتار ما ضد و نقیض است. بجای اینکه موی سر را بتراشند و ریش را ول کنند، ریش را می‌تراشند و موی سر را ول می‌کنند. روی چوب و تخته می‌نشینند ولی ما روی زمین می‌نشینیم، با کارد چنگال غذا می‌خورند ولی ما با دست می‌خوریم، آن‌ها همیشه متحرکند ولی ما همیشه ساکنیم، لباس تنگ می‌پوشند ما لباس گشاد، نماز نمی‌کنند ولی ما روزی ۵ وقت نماز می‌کنیم، در نزد آنها اختیار با زن است در نزد ما اختیار با مرد است، زنهایشان یک وری روی اسب می‌نشینند ولی زنان ما راست سوار می‌شوند، ایستاده قضای حاجت می‌کنند ما نشسته، شراب را حلال می‌دانند و کم می‌خورند ولی ما حرام می‌دانیم و زیاد می‌خوریم. ولی آنچه مسلم است این است که فرنگی‌ها نجس‌ترین و کثیف‌ترین مخلوق روی زمین هستند چراکه همه چیز را حلال می‌دانند و همه جور حیوانی می‌خورند حتی خوک، سگ پشت و قورباغه. مرده را با دست تشریح می‌کنند بدون اینکه بعد از آن غسل میت بجا آورند. نه غسل جنابت سرشان می‌شود، نه تیمم بدل از غسل. اگر دیدی که فرنگی از چیزی که متعلق به توست خوشش آمده مبادا پیشکش بگویی که باخته‌ای، گفتن تو همان و بردن فرنگی همان.
نظرات کاربران
افزودن نظر

هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است