سریر شیشه ای 5 (امپراطوری طوفان ها 2)

ایلاید نفس‌زنان گفت: «چه‌طوری پیدام کردی؟» بوی تعفن ایلک چنان نیرومند بود که تقریبا باعث شد بالا بیاورد. عمویش با آرامش و بدون شتاب از جایش بلند شد و لباس سبزش را صاف کرد و گفت: «سوال می‌پرسی تا برای خودت وقت بخری، نه؟ هوشمندانه‌ست ولی توقعش رو داشتم.» بعد با چانه به جانوری که ایلاید را نگه داشته بود اشاره کرد و جانور خنده‌ای تق‌تق مانند از دهانش بیرون داد. در پشت سر ایلک باز شد و دو جانور دیگر را در راهرو دید که با اندام بلند و چهره‌ی ترسناک و بال‌های چرمی خود راهرو را پر کرده بودند. اوه خدایان! خدایان! -طبق آخرین خبری که داریم همراهت وسایلش رو بار قایق کرده و طنابش رو باز کرده و داره می‌ره. احتمالا باید پول بیشتری بهش می‌دادی. ایلین غرید: «اون همسرمه و شما حق ندارید من رو از اون جدا کنید! هیچ حقی ندارید.» زیرا با ازدواجش سرپرستی عمویش بر او هم به آخر می‌رسید. ورنان خندید و گفت: «لارکن سالواتر، معاون و جانشین مایو شوهرته؟ واقعا که ایلاید!» بعد دستش را با تنبلی به سمت ایلک‌ها تکان داد و گفت: «از این‌جا می‌ریم.» باید با آن‌ها می‌جنگید، باید قبل از این‌که فرصت پیدا کنند و او را از این‌جا ببرند، از دست‌شان فرار می‌کرد. اما به کجا؟ مهمان‌خانه‌دار آن‌ها را فروخته و کسی جای‌شان روی رودخانه را لو داده بود... ایلک او را کشید. ایلاید پاشنه‌هایش را به الوارهای کف اتاق گیر داد و مقاومت کرد. اما فایده‌ی چندانی برایش نداشت. جانور خندید و سرش را به گوش ایلاید نزدیک کرد و گفت: «بوی خیلی پاک و تمیزی می‌دی!» ایلاید خودش را جمع کرد اما جانور او را محکم فشار داد. ایلاید تقلا کرد، اما جانور بدون زحمت چندانی او را کشید و به سمت دو جانور دیگری برد که در راهرو منتظر بودند و از آن‌جا به سمت در پشت مهمان خانه رفتند که تنها ده فوت با آن‌ها فاصله داشت و به تاریکی شب باز می‌شد.