طاعون

طاعون را بسیاری از ادب‌شناسان اثری انسان‌دوستانه با درونمایه‌ای بسیار مثبت به شمار آورده‌اند. اگرچه در این کتاب هم آثار فراوانی از قهر و جبر طبیعت به چشم می‌خورد، ولی در پایان، تلاش‌های انسان‌دوستانه‌ی گروهی از انسان‌های فرزانه، در نبردی دشوار و خونین، سرانجام نتیجه‌ی ثمربخشی به بار می‌آورد و بر طبیعت و پدیده‌ی گریزناپذیر آن، یعنی مرگ، پیروز می‌شود.
وقایع رمان در شهری از الجزایر به نام اُران یا وهران رخ می‌دهد و از زبان راوی که بعدها خود را دکتر ریو معرفی می‌کند نقل می‌شود. کتاب با توضیحی از مردم و شهر آغاز می‌شود و سپس به زیاد شدن تعداد موش‌ها در شهر و مرگ آن‌ها اشاره می‌کند. آقای میشل، سرایدار منزل دکتر ریو بر اثر بیماری‌ای با بروز تاول‌ها و خیارک‌ها می‌میرد و مرگ چند نفر دیگر با همین علائم باعث می‌شود دکتر ریو علت مرگ را بیماری احتمالا مسری بداند و کمی بعد دکتر کاستل این بیماری را طاعون تشخیص می‌دهد. با سستی مسئولین برای واکنش، بعد از مدتی در شهر طاعون و وضع قرنطینه اعلام می‌شود.
با اعلام وضع قرنطینه، اعضای خانواده‌های زیادی از هم جدا ماندند. عده‌ای اقدام به فرارهای متوالی کردند و عده‌ای تا جایی که می‌توانستند با بیماری مبارزه کردند. ژان تارو یکی از مسافرانی بود که همراه با دکتر ریو اقدام به تشکیل سازمان بهداشتی داوطلبی برای مقابله با بیماری می‌کند.
کشیش شهر، پدر پانلو، با ایراد سخنرانی در آغاز اعلام وضع طاعون مردم را به گناه محکوم می‌کند و طاعون را مجازاتی برای همگان می‌خواند که به علت گناه‌کردن و توبه‌نکردن مردم نازل شده بود. بنابراین طاعون را تربیت‌کننده و اقدام علیه آن را بی‌فایده می‌خواند و از مردم می‌خواهد آرامش خود را حفظ کنند که این اراده خداوند است و باقی کارها با خداست...