یونگ می گوید (مصاحبه ها و دیدارها)

یونگ مردی شاد و خوشبخت بود، فرزندان و نوّه‌های او همه تحصیل‌کرده و صاحب مقامات بودند. در زمان حیات خود احترام بسیار داشت و بزرگان از اطراف و اکناف به دیدار او می‌آمدند. زائران او نوعا از دانشمندان، نویسندگان، سفرا، روزنامه‌نگاران و صاحبان مناصب بودند. شاگردان وفادار بسیار داشت. در پاسخ این سؤال که چرا بیش‌تر دوستداران و مریدان و شاگردان نزدیکش از زنان هستند گفته بود زیرا روح که موضوع کار من است مؤنّث است! سفرهای بسیار به نقاط مختلف جهان ـ چه مـتمـدّن و چـه عقب‌مـانـده ـ کرده بود. خانه‌ی ویلایی او در کوشناخت سوئیس کنار دریاچه‌ی مصفّای زوریخ بود. شغل تدریس در دانشگاه را وانهاده و همه‌ی عمر پرثمر خود را وقف تحقیق و تصنیف کرده بود. موضوع تحقیقات او مطالب جذّاب اسرارآمیز چون دنیای روح، علم کیمیاگری، نجوم، مذاهب و اساطیر و رؤیاها بود. هشتادوپنج سال را که عمری خوب است به خوشی و سرمستی حاصل از کار و دانش و کشفیات روانی گذراند. در کشوری (سوئیس) می‌زیست که علاوه بر زیبایی طبیعی، از آسیب هر دو جنگ خانمان‌سوز جهانی بر کنار بود (چنان‌که مولانا هم در آن هرج و مرج فتنه‌ی مغول به دور از غوغاها، سرخوش در قونیه می‌زیست) و این‌ها همه از الطاف غیبیه‌ی حق یا بگو از بخت خوشی است که گاه نصیب اولیاءالله یا فرزندان بزرگ طبیعت می‌شود. برای آن‌که متوجّه شویم که در قرون اخیر چه فاصله‌یی از کاروان شتابناک معارف جهانی داشته‌ایم بد نیست بدانیم که یونگ در سال 1900 یعنی شش سال پیش از نهضت مشروطیت پزشک شده بود و ما اکنون تازه چهار پنج دهه است که شروع به آشنایی با افکار درخشان و آثار تکان‌دهنده‌ی او و اقران او کرده‌ایم. یونگ به مذاهب احترام می‌گذاشت، البته نه مذهبی خاص، خدای او یک خدای مشخّص مذهبی نیست، ناخودآگاه جمعی، خدا، تائو... و به‌طور کلّی یک نیروی فائقه‌ی ماورایی است.