نمایشنامه حکومت نظامی (شهربندان)

نمایشنامه‌ی حکومت نظامی یا شهربندان چنین آغاز می‌شود: وقتی که ستاره‌ای دنباله‌دار در آسمان شهر دیده می‌شود، نادا که دائم‌الخمری پوچ‌گراست به همه‌ی مردم هشدار می‌دهد که این واقعه خبر از اتفاق نحسی که قرار است در آینده بیوفتد می‌دهد. در این شرایط، حکومت طی بیانیه‌ای رسمی، اقرار به دیدن ستاره‌ی دنباله‌دار را ممنوع اعلام می‌کند و در پس‌زمینه چنین زمزمه‌ای به گوش می‌رسد: «هیچ‌چیزی اتفاق نیوفتاده، هیچ‌چیزی اتفاق نخواهد افتاد.» این نمایشنامه، شباهت‌هایی به رمان طاعون از همین نویسنده دارد، اما طاعون در این نمایشنامه به شکل یک شخص درآمده و به همراه منشی خود وارد شهر می‌شود. این منشی لیستی از اسامی تمام مردم شهر دارد و با اشاره‌ی طاعون، اسمی را پیدا کرده و خط می‌زند. فردی که اسمش خط خورده در آنی، جان خود را از دست می‌دهد. این داستانی است که به شرایط پیش آمده پس از چنین رویدادی در شهر می‌پردازد. اینکه انسان‌ها چه واکنشی نشان می‌دهند، چطور به جان هم می‌افتند و یا برای نجات چه چاره‌ای اندیشه می‌کنند. کامو در سال ۱۹۴۶می‌نویسد: «قرن ما، یعنی قرن بیستم، سراسر آکنده از وحشت و رنج و عذاب بوده است.» به‌راستی اگر در تاریخ بشریت جست‌وجو کنیم، در مدتی چنین کوتاه، یعنی حدود سی‌سال، دنیا دو جنگ بزرگ و خانمان‌سوز را به‌خود دید، میلیون‌ها آدم بی‌گناه قربانی شدند و از همه بدتر، خونخوارترین و بی‌رحم‌ترین دیکتاتورهای تاریخ از بیغوله‌ها سربرآوردند و دنیا را به خاک‌وخون کشیدند. «حکومت نظامی» یا شهربندان، استعاره‌ای‌ست از دوران حکم‌روایی یکی از این ددمنشان روزگار که قانونش گرفتن جان انسان‌هاست و به‌جاگذاشتن ویرانه‌ها پس‌از زوالش. آلبر کامو، متولد هفتم نوامبر سال ۱۹۱۳ در الجزیره و درگذشته در ۴ژانویه‌ی۱۹۶۰، از نویسندگان بزرگ قرن بیستم است. از آثار معروف او می‌توان به بیگانه و مقاله‌ی افسانه‌ی سیزیف اشاره کرد. او در سال ۱۹۷۵ جایزه‌ی نوبل ادبیات را از آن خود کرد.