کویر کیمیا

من در کنار رودخانه‌اى زیبا نشسته بودم ولى گفت‌وگوى درونم که در طول عمرم مرا رها نمى‌کرد، کماکان همراهم بود و حتى لحظه‌اى مرا تنها نمی‌گذاشت. مى‌دانم چرا، علتش این است که زیاد فریب خورده‌ام. در حال حاضر تقریبا در روى زمین انسان‌هاى خداگونه دیگر وجود ندارند. به دنبال دست یافتن به آنها، باید مسافت‌هاى طولانى را طى کنى. حتى به یاد دوستى افتادم که عاشق هندوستان بود اماّ آخرین بارى که او از هندوستان بازگشته بود و من به دیدن او رفته بودم، با افسردگى می‌گفت «کار جهان ما بجایى رسیده است که دیگر خدایان هندى همه دزد و آدمکش و حقه باز شده‌اند» و با اندوه ادامه داد: «حال نمی‌دانم به کجاى زمین سفر کنم تا مردى خدایى را ببینم و به دامانش بیاویزم تا دردهاى مرا آرام سازد.»