فنون کاربردی رفتار درمانی دیالکتیکی

متاسفانه بیش تر افراد از تنیدگی عضلاتشان آگاهی ندارند. دفعه بعد که در میان جمع بودید، توجه کنید که چگونه بسیاری از آن ها با این مشکل دست به گریبانند. به قوز شانه ها، حالت اندام نامناسب، انقباض ماهیچه های فک، دست های مچ شده و چهره درهم کشیده آن ها توجه کنید. متاسفانه بسیاری از ما به وجود تنیدگی عضلانی در بدنمان عادت کرده و آن را همچون پدیده ای طبیعی و عادی پذیرفته ایم. سوای این که چنین مسئله ای طبیعی است یا نه، لازم است که افراد به دقت برای رفع آن اقدام کنند. آرمیدگی عضلانی پیش رونده به شما کمک کند که تفاوت میان احساس انقباض و احساس رهاشدگی را در عضلاتتان احساس کنید. در این مهارت به منظور این که شما تفاوت را احساس کنید، گروه های کوچک عضلانی را به ترتیب دچار تنیدگی، و سپس از تنیدگی آزاد می کنید. با انجام آهسته ایجاد تنیدگی در گروه کوچک عضلانی و سپس آزادسازی آن ها، شما به تفاوت میان این دو حالت آگاهی می یابید و در آینده اگر دچار تنیدگی عضلانی شدید، به آسانی می توانید محل تنیدگی را تشخیص دهید و آن را آزاد کنید. با استفاده از مهارت زیر، شما در کل بدن خود به حرکت در می آیید و به ترتیب خاص، گروه های عضلانی کوچکی را منقبض و رها می کنید و به آرمیدگی عضلانی می رسید. در این مهارت شما هر گروه از عضلاتتان را تقریبا پنج ثانیه منقبض می کنید و سپس به سرعت آن را از حالت تنیدگی خارج می کنید. مهم است که تنیدگی در آن قسمت را هرچه سریع تر رها کنید و بدین ترتیب تفاوت آن حالت را با احساس آرامش تجربه می کنید. سپس پانزده تا سی ثانیه به احساس آرامش و رهایی از تنیدگی در عضلاتتان توجه کنید. آن گاه بار دیگر همان عضلات را منقبض و رها می کنید و بار دیگر به تفاوت میان احساس انقباض و احساس آرامش در عضلاتتان توجه می کنید. به طور کلی هر گروه از عضلات دست کم دو بار منقبض و رها می شوند. اما اگر شما به تمرکز بیش تر بر عضلات خاصی نیاز دارید، می توانید این عضلات را تا پنج بار منقبض و رها کنید.