جان کندن (دیوار چهارم 3،نمایش نامه)

تورنتون وایلدر نویسنده‌ای است که سه جایزه‌ی پولیتزر در کارنامه‌ی خود دارد. نخستین‌بار برای رمان پل سن‌لویی ری، دومین‌بار برای نمایشنامه‌ی شهر ما و سومین‌بار برای نمایشنامه‌ی جان‌کندن. او در امریکا به دنیا آمد، در چین و کالیفرنیا کودکی و نوجوانی خود را سپری کرد و در جوانی در رم به تحصیل در رشته‌ی باستان‌شناسی پرداخت. با آنکه بیش از یک قرن از تولد او می‌گذرد، آثار نمایشی‌اش همچنان هرسال در سراسر جهان اجرا می‌شود. نمایشنامه‌ی جان‌کندن شهرتی جهانی دارد و با آنکه حدود هشتاد سال از نگارش آن گذشته، بسیار خواندنی‌‌ است و گویی برای مسائل امروز ما نوشته شده‌ است.
نمایشنامه‌ی جان کندن اولین بار در سال ۱۹۴۲ با هنرنمایی فردریک مارچ و تالولا بنک‌هد روی صحنه رفت. درون‌مایه‌های این نمایش به موضوعاتی چون انسانِ بی‌زمان، سیر چرخشی تاریخ و تکرار وقایع تاریخی، تمایل طبیعت به بی‌نظمی و نیز ادبیات، فلسفه و مذهب به‌عنون سنگ‌بنای تمدن می‌پردازد. این نمایش در سه پرده، زندگی مشقت‌بار خانواده‌ی آنتروباس را در قالب تاریخ آلترناتیو شرح می‌دهد. البته برخی منتقدین معتقدند که وایلدر بخش اعظم این نمایشنامه را از آخرین اثر جیمز جویس اقتباس کرده است.
از دلایل محبوبیت این نمایشنامه در جهان، قدرت نمایشی است که بر صحنه‌ایجاد می‌کند. همچنین این نمایش وامدار نخستین اساطیر جهان است. اتفاقات و شخصیت‌پردازی‌ها براساس اسطوره‌ی آدم و حوا، قابیل، داستان‌های کتاب مقدس نظیر؛ داستان بیماری ایوب، زندگی موسی و کشتی نوح، فرزندان زئوس، اساطیر رم و فلاسفه‌ی یونان نوشته شده‌است. او با نگاهی تلخ به موقعیت‌های دراماتیک ورود می‌کند، اما با نگاهی طنز بر آن‌ها فائق می‌آید. شخصیت‌های اساطیری این نمایشنامه در پوشش و کلام انسان‌های معاصر قرار گرفته‌اند. این نکته‌ای‌ است که باید به آن توجه داشت.