دعای دریا (گلاسه)

بر کرانه‌ای مهتابی، پدریً پسر خفته‌اش را در آغوش می‌کشد و چشم‌به‌راه دمیدن سپیده و رسیدن قایقی می‌مانند.
پدر با پسرش از تابستان‌های طولانی دوران کودکی‌اش می‌گوید و از خانه‌ی پدربزرگ او در سوریه، از خش‌خش برگ‌های زیتون در نسیم، از بع‌بع بزهای مادربزرگ او، از تلق‌تلوق دیگ و قابلمه یاد می‌کند. همچنین حکایت شهر پرهیاهوی حمص با کوچه‌های شلوغ، مسجد و بازار بزرگ را در روزگاری باز می‌گوید که هنوز از آسمان بمب بر سرشان نباریده بود و فراری‌شان نداده بود.