اول شخص مفرد

اول‌شخصِ مفرد مجموعه‌داستان جدید هاروکی موراکامی ژاپنی است؛ داستان‌هایی ویژه که مخصوصِ جهان پدیدارشناختی موراکامی است. این مجموعه در سال 2020 منتشر شد و خیلی زود، توجه منتقدان را به خود جلب کرد. موراکامی در این اثر تکه‌پاره‌هایی از حیات خود را نیز گنجانیده است. داستان‌هایی هست که کاملا شبیه خودزندگی‌نامه شده؛ گرچه عناصر و المان‌هایی از سبک رئالیسم جادویی و جابه‌جایی‌های زمانی نیز در آن‌ها دیده می‌شود. ردپای علاقه‌ی موراکامی به موسیقی جَز و ورزش بیس‌بال به‌وضوح در خط داستانی و تاروپود ماجراها قابل‌ردیابی است. موراکامی در اول‌شخصِ مفرد ماجرای انسان‌هایی را می‌گوید که اتفاق‌هایی برایشان می‌افتد که در جهانِ واقع تقریبا غیرممکن‌اند. اما آیا واقعا یک میمون سخن‌گو غیرممکن است؟ یا آیا مهم است که چه چیزی با عقل و منطق ما جور درمی‌آید؟ جهان داستان همه‌چیز را ممکن می‌کند. موراکامی استاد خلق پدیدارهای غیرواقعی اما قابل‌باور است. اینکه شما را به یک کنسرت دعوت کنند که اصلا قرار نیست برگزار شود، یا با برادرِ دوست‌دختر سابقتان ساعت‌ها در کتاب‌فروشی صحبت کنید، یا دختری که شعرهای ژاپنی می‌گوید و شبی می‌آید و فردایش می‌رود. بیشتر آثار موراکامی راوی اول‌شخص مفرد دارند؛ همین است که آدم خیال می‌کند خودش جای تمام شخصیت‌هاست و ماجراها را از سر می‌گذراند. موراکامی در این کتاب هم سراغ سرزمین آشنای رئالیسم جادویی، سوررئالیسم و پست‌مدرنیسم رفته و در ترجمه‌ی فارسی نیز، مهدی غبرایی مترجم نام‌آشنا و آشنا با جهانِ موراکامی، هنرمندانه و متعهدانه عمل کرده است. هاروکی موراکامی (دوازدهم ژانویه 1949) نویسنده‌ی شهیر ژاپنی است که سال‌هاست او را یکی اسامی تکراری در فهرست نامزدهای جایزه‌ی ادبی نوبل است؛ گرچه تا امروز چنین اتفاقی نیفتاده است. آثار او به بیش از پنجاه زبان در سراسر جهان ترجمه شده و چند فیلم اقتباسی از کتاب‌هایش در ژاپن و کشورهای دیگر ساخته شده است.