وارن سیزدهم و نجواهای جنگل

وارن کنجکاوانه به آینه نگاه کرد. او کلمه‌ی جادویی «روریم» را تکرار کرد. با تعجب دید که سطح آینه لرزید و مثل آب پر از موج شد. ناگهان عکس او در آینه شروع کرد به تغییر کردن: او بلندتر، بزرگ‌تر، مقتدرتر و حتی شجاع‌تر شد! وارن تصویر خودش را در آینه دید که درست شبیه پدرش بود. وارن با خودش فکر کرد، این منم توی آینه! این انعکاس قلب منه! تصویر به محض کامل شدن ناپدید شد و وارن دوباره تصویر خودش را در آینه دید: یک پسر کوچولو با چشم‌های قورباغه‌ای اما درون وارن چیزی جان گرفته بود. او می‌دانست که قلبی شجاع و نترس دارد. مگر می‌شد پسری با چنین قلبی، هتل اجدادی و همه‌ی دوستانش را تنها بگذارد؟ بئاتریس باید آزاد می‌شد و پتولا و اسکچی برای این کار جانشان را به خطر انداخته بودند. او نمی‌توانست آن‌ها را در این جنگ، تنها بگذارد. وارن برگشت و دوباره به تصویر پدرش نگاه کرد: «ممنونم پدر.» او بالاخره فهمید که باید چه کار کند.