عافیتگاه

ساعِدی معروف به گوهرمراد متولد شنبه ۱۳دی۱۳۱۴ در تبریز یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر ایرانی است. از داستان گاو او (در مجموعه‌ی عزاداران بیل)، فیلمی به همین نام ساخته شده ‌است که موفقیتی جهانی یافت.
ساعدی تحصیلات خود را با درجه‌ی دکترای پزشکی، گرایش روان‌پزشکی در تهران به پایان رساند. نویسندگی را از سن ۱۶سالگی آغاز کرد و سال‌های زیادی را به نمایش‌نامه‌نویسی و داستان‌نویسی فارسی گذراند. وی در روز شنبه ۲آذر۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده‌ شد.
او که خود ترک آذری بود و به زبان مادری خویش نیز بسیار علاقمند بود، درباره‌ی زبان فارسی و جایگاهش در ایجاد همبستگی و نقشِ آن در وحدت ملی ایرانیان، طی مصاحبه‌ای با رادیو بی‌بی‌سی چنین گفت: «زبان فارسی، ستونِ فقرات یک ملت عظیم است. من می‌خواهم بارش بیاورم. هرچه که از بین برود، این زبان باید بماند.»
عافیتگاه داستان سفر وهم‌آمیز دکتر جمشید تهرانی را که جامعه‌شناسی پنجاه‌ساله است و برخلاف تلاشش برای نشان‌دادن اینکه کنجکاو است، کاملا فضول است، به روستاهای جنوبی دریای فارس روایت می‌کند. او در تلاش است تا درباره‌ی یک پروژه تحقیق کند...