بازگشت به خانه

روایتی از وطنِ گمشده و هویتِ در گذر وقتی مورویا کیگو، افسر سابق نیروی دریایی، پس از سال‌ها اسارت در سنگاپور به ژاپن بازمی‌گردد، با سرزمینی روبه‌رو می‌شود که دیگر شبیه خانه نیست. بازگشت به خانه، اثر جیرو اوساراگی، نویسنده و مورخ برجسته‌ی ژاپنی، داستان مردی‌ست که در پس‌زمینه‌ی توکیو و کیوتوی ویران‌شده از جنگ، به‌دنبال بازسازی هویت، خاطره و پیوندهای انسانی‌ست. این رمان کلاسیک، نخستین اثر ژاپنی‌ست که پس از جنگ جهانی دوم به انگلیسی ترجمه شد. اوساراگی با نثری دقیق و انسانی، تصویری زنده از ژاپنِ پس از جنگ ترسیم می‌کند -جایی که نه‌فقط ساختمان‌ها، بلکه روح آدم‌ها نیز فرو ریخته‌اند. کیگو در کلوپ‌ها گیتار می‌نوازد، با آشنایان قدیمی دیدار می‌کند، و در میان خاطرات و تغییرات، به‌دنبال معنای تازه‌ای از «خانه» می‌گردد. اما وطن، حالا هم آشناست و هم بیگانه؛ و بازگشت، بیش از آنکه آرامش بیاورد، پرسشی تازه در دلش می‌کارد. این کتاب چهره‌ی کریه جنگ را هنرمندانه به تصویر می‌کشد و بسیار ظریف و زیبا نشان می‌دهد که جنگ چه بر سر یک کشور می‌آورد؛ نه‌فقط بر سر جسم آن کشور، بلکه بر سر روح جاری در آن. این کتاب در سال 1950 جایزه‌ی آکادمی هنر ژاپن را برای نویسنده‌اش، اوساراگی، به ارمغان آورد. اوساراگی در طول دوران کاری خود جوایز بسیار دیگری را به دست آورد که از آن جمله می‌توان به جایزه‌ی آساهی (از معتبرترین و قدیمی‌ترین روزنامه‌ها در ژاپن) در سال 1952، و نشان فرهنگ دولت ژاپن در سال 1964 اشاره کرد. اوساراگی عمیقا تحت‌تأثیر ادبیات فرانسه بود و این علاقه در اکثر آثار وی به چشم می‌خورد. او عاشق حیوانات نیز بود، درِ خانه‌اش برای غذارسانی به روی همه‌ی گربه‌های محله باز بود، و طبق گفته‌ها حدود پانصد گربه تحت‌‌ِسرپرستی داشت. جیرو اوساراگی، نویسنده این اثر، یک فیگور برجسته و بسیار تأثیرگذار در ژاپن بود، شهرت وی به‌خاطر مشارکت‌هایش در ادبیات و روزنامه‌نگاری است. او در تاریخ ۱۰ آوریل ۱۸۹۷ در یوکاییچی، استان میه ژاپن به دنیا آمد، اوساراگی در خانواده‌ای با علاقه‌ی قوی به ادبیات بزرگ شد. او شغل نویسندگی خود را در دوران نوجوانی شروع کرد و به یکی از مشهورترین نویسندگان ژاپن تبدیل شد. چرا باید این کتاب را بخوانیم؟ - چون سفری‌ست به دل ژاپنِ ویران‌شده و انسان‌هایی که در جست‌وجوی معنا هستند. - چون روایت آن، تلفیقی‌ست از تاریخ، روان‌شناسی، و ادبیات. - چون بازگشت به خانه، نه‌فقط یک سفر، بلکه مواجهه‌ای‌ست با خودِ ازدست‌رفته.