یادداشت های زیر زمینی

همین لحظه مخصوصا یکی از خاطره‌های احمقانه‌ام بسیار آزارم می‌دهد و فشار می‌آورد. چند روز قبل بود که این ماجرا ناگهان به خاطرم آمد؛ و از آن ساعت باز نتوانستم از چنگش برهم. مثل کسی شده‌ام که طنین آهنگ آزاردهنده‌ای در گوش دارد. ولی من باید خود را از دست این خاطره خلاص کنم. صدها از این‌گونه خاطره‌ها دارم، ولی از این صدها گاهی یکی سربرمی‌آورد و همان یکی شروع به اذیت‌کردنم می‌کند. و نمی‌دانم چرا معتقد شده‌ام که فقط وقتی می‌توانم از شر خاطره‌ای موذی آسوده شوم که آن را بنویسم، چه عیبی دارد امتحان کنم؟ چه مانعی دارد؟ اما بعد. خسته شده‌ام! از بیکاری خسته شده‌ام. هیچ‌وقت کاری نداشته‌ام و ندارم. چیزنوشتن شبیه به کارکردن است و معروف است که بشر با کار منزه و پاک می‌شود. خوب شد، پس حالا یک شانس دارم.‌