پیگمالیون

پیگمالیون نمایشنامه‌ای کمدی است در پنج پرده، نوشته‌ی جورج برنارد شاو. این نمایشنامه در سال 1913 نوشته شده است‌. هنری هیگینز، پروفسور زبان‌شناسی، شرط می‌بندد که در مدتی کوتاه الیزا دولیتل، دختری کاملاً امّی، را به‌نحوی تعلیم دهد که بتواند او را در مهمانی عصرانه‌ی یکی از سفرا به‌عنوان دوشس دولیتل معرفی کند. آیا هنری موفق می‌شود شرط را ببرد؟ پیگمالیون «سیندرلا»یی مدرن نیست، داستان مردی است فرهیخته که نقش پیگمالیون را بازی می‌کند و به گالاتای خود زندگی می‌بخشد. هیگینز سمبلی از عقل و منطق و الیزا سمبل قلب و محبت بی‌دلیل است. بسیاری از منتقدان هنوز هم ‌پیگمالیون را یکی از بهترین نمایشنامه‌های برنارد شاو می‌دانند، نمایشنامه‌ای که الهام‌بخش فیلم بانوی زیبای من بود و هنوز هم در دنیا به‌ روی صحنه برده می‌شود.